โทษความผิด

[ Fic Osomatsu-san! ] รักร้ายภูตปีศาจ! (ALLICHI)

ร่างเล็กรู้สึกถึงลิ้นร้อนที่เลียมุมปากของเขา ก่อนจะก้มลงกัดไหล่มนอย่างแรง ดวงตาสีม่วงสั่นด้วยความเจ็บ เลือดสีแดงสดค่อยๆซึมผ่านรอยกัด รสชาติคาวของเลือดปนหวานราวกับน้ำผึ้งเลิศรสที่ทำให้หลงใหล ใบหน้าคมได้รูปเงยมองหน้าหวาน ดวงตาอย่างอัญมณีเลอค่า ผสมอย่างลงตัวกับหยาดน้ำตาทำให้ดูส่องประกายยิ่งขึ้น ร่างสูงยิ้มยออย่างผู้เหนือกว่า ก่อนจะอุ้มร่างข้างใต้โยนลงเตียงของตนพร้อมถอดชุดที่เพิ่งใส่ไปไม่นานออก

" อย่านะ โทโดแกเป็นบ้าอะไร! พวกเราเป็นญาติกันนะเฟ้ย "

อิจิมัตสึขยับไปชนหัวเตียงเหมือนลูกนกที่จนมุมจริงๆ

 " พี่อิจินี่คิดลึกจังนะ ผมแค่จะสอนว่าไม่ควรเชื่อใจคนอื่นเฉยๆ~"

ใบหน้าคมที่เคยดึงดูสาวๆมากมายแต่ตอนนี้ช่างราวกับปีศาจที่จะกินเลือดเนื้อของเหยื่ออันโอชะ

 " ออกไปนะเฟ้ย!! อึก!"

 กายหนาพุ่งไปคร่อมร่างที่เล็กอยู่ข้างใต้เช่นเดิมก่อนจะใช้มือหนาล็อกใบหน้าเล็กเอาไว้

" หึ ช่างอ่อนแอ "

ปากร้อนกดจูบริมฝีปากบางอย่างแรงแต่คนตัวเล็กกลับเม้มปากแน่ หึ ดิ้นรนน่ะสนุกกว่า ฟันขาวขบกัดริมฝีปากที่ดื้อด้านนั้นอย่างแรงจนร่างเล็กเปิดปากให้ร่างสูง เข้าไปได้ รสจูบที่เร้าร้อนทำให้คนตัวเล็กแทบจะตาย สติที่เลือนพยายามใช้เรี่ยวแรงมือที่เป็นอิสระไขว่ขว้างก่อนจะ

!!

 นาฬิกาที่อยู่บนหัวนอนถูกจับมาทุบใส่หัวร่างสูงเต็มแรง จนโทโดมัตสึละจูบกุมด้านที่ถูกทุบด้วยความเจ็บ ดวงตาจ้องร่างเล็กที่หอบหายใจอย่างโกรธจัด มือแกร่งตบที่หน้าอีกฝ่ายอย่างแรงจนเลือดกลบปากอีกครั้ง กางเกงวอมสีเข้มถูกกระชากออกอย่างไม่ใยดีอีก

 " หยุด "

 เสียงสั่นเครือเอ่ยออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลคลอด้วยความหวาดกลัว

" มีใครหน้าไหนจะโง่หยุดตามที่ขอละ!"

ร่างสูงปลดกางเกงยีนออก แต่ร่างเล็กหันหลังเพื่อพยายามตกายหนี หึ ! มือเล็กเอื้อมไปหยิบมือถือของตนที่หล่นจากกระเป๋ากางเกงแต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นจิกที่นอนด้วยความเจ็บปวดที่สุด

 " อ้ากก!! อะ เอาออกไป"

มือหนาจับสะโพกมนก่อนจะกระแทกกายเข้ามาอีกครั้งจนมิด เรียกเสียงร้องได้ดี ใบหน้าหวาดบิดเบี่ยวด้วยหลากอารมณ์ที่ถูกกระทำ หัวใจแหลกสลาย ร่างสูงเริ่มเกมราคะแต่ร่างเล็กแทบไม่มีมนุษย์สัมพันธ์เลยสักนิดจนน่าหงุดหงิด มือหนาฟาดลงที่ก้นขาวจนมีรอยฝ่ามือทีหนึ่ง ทำให้ร่างเล็กร้องออกมา

 " อ่อ~ พี่อิจิชอบความรุนแรงสินะหึ ได้ผมจะจัดให้"

 ร่างสูงลงมือฟาดอีกพร้อมเอวที่ไม่หยุดขยับ คนตัวเล็กได้แต่ส่งเสียงอย่างน่าอายออกไป มือเรียวจิกที่นอนด้วยความเจ็บและทรมาน ช่วยด้วย...

♪( ´▽｀) เสียงมือถือดังขึ้นขัด เบอร์ที่ขึ้นคือของโจโรมัตสึ ร่างสูงมองก่อนจะหยุดกระทำพร้อมบอก

" รับสิ แล้วพูดดีๆด้วยนะครับถ้าไม่อยากให้ความแตก หึ"

มือเล็กเอื้อมไปจับก่อนจะกดรับตามคำสั่งแขนเรียวเช็ดน้ำตาพร้อมกลืนน้ำลายไม่ให้รู้ว่าร้องไห้

 " มะ มีอะไรโจโร "

 ร่างเล็กเอ่ยออกมาเมื่อปกติ

 " มารับช้ามีอะไรรึเปล่าอิจิมัตสึ "

 เสียงที่ผ่านมือถือแวดงความเป็นห่วงไม่ต่างจากตอนคบกัน

" ไม่มีอะไรแต่โจโรต่างหากมีอะไร"

 คนตัวเล็กพยายามเร่งเพื่อไม่ให้ถูกจับได้เพราะคนข้างหลังเรื่อยทำอะไรแปลกๆแล้ว

" เรื่องโทโดน่ะ พอดีเห็นนายกลับบ้านก่อนถ้าโทโดอยู่ก็บอกมันด้วยให้มาที่ร้านตอนสามทุ่มทุกคนเตรียมงานอยู่ "

ร่างเล็กตอบกลับก่อนจะสะดุ้งเมื่อคนข้างหลังเรื่อยขยับอีกครั้ง ขอร้องอย่า

 " อึก เออ..เดียวบอกมันให้ "

 ร่างเล็กก้มหน้ามุดที่นอนเพื่อกลบเสียงอย่างน่าสงสาร

" อีกเรื่อง อิจิมัตสึ....."

 ร่างเล็กนิ่งเงียบก่อนจะเอ่ย

 " ก็รักสิ ..อึก พะ พอได้แล้ว"

 คนตัวเล็กหันไปพูดเบาๆแต่ก็หลุดเสียงออกมาจนได้โทโดมัตสึรู้หงุดหงิดยิ่งขึ้นขว้างร่างเล็กให้มานั่งตักก่อนจะแย่งมือถือจากมือ

 " น่ารักมากจริงๆเลยนะพี่โจโรมัตสึ~"

 เสียงสูงที่ได้ยินก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นจนได้ยินเสียงวิ่งผ่านมือถือ

 " เอาละพี่โจโรมัตสึมาส่งอำลากันดีกว่า"

มือแกร่งโยนมือถือลงก่อนจะพลิกร่างเล็กและกระทำกิจต่ออย่างไม่สนใจ คนตัวเล็กน้ำตาอาบแก้มมนอยากให้ฝันร้ายนี้จบไปเร็วๆ ร่างสูงแสยะยิ้มก่อนจะพูดออกมาว่า

 " ของให้เกลียดคนเลวๆแบบนี้ให้ขึ้นใจ เพราะยิ่งเกลียด ผมก็จะอยู่ในหัวของพี่ตลอดไป "

 ------

 ปัง!

ประตูถูเปิดออกร่างสูงของปีศาจสีเขียวหอบเหนื่อย ที่กลายร่างไม่ได้เพราะโทโดมัตสึกางเขตอาคมไว้ ดวงตาสีมรกตจ้องมองร่างเล็กที่สลบอยู่บนเตียงโดยมีร่างสูงตัวการยืนยิ้มอย่างพอใจ

" โอ่ะ~ มาช้าไปมากเลยนะพี่โจโรมัตสึ"

 รอยยิ้มที่น่ารังเกียจจนร่างสูงกัดฟันแน่ ใบหน้าที่โกรธจัดจนอยากฆ่ามันทิ้ง

" อยากฆ่าผมหรอ นี่คิดดูดีๆก่อนนะ ว่าคนที่นอนอยู่ถูกผมทำอะไรไว้บ้างถ้าผมเกิดตายคนคนนั้นอาจไม่รอด"

โทโดมัตสึกล่าวก่อนจะเดินออกไปจากห้องนั้นทิ้งไว้เพียงความโกรธที่แทบจะควบคุมไม่ได้เท่านั้น พี่อิจิมัตสึ ทั้งหมดคือความผิดของพี่ ขอให้จำเอาไว้ด้วย ว่า...

 ผมเกลียดพี่ที่สุด

คืนแสนสั้น

[ Fic Osomatsu-san! ] รักร้ายภูตปีศาจ! (ALLICHI)

สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไงแล้ว! แย่มากครับท่านยังไม่สามารถควบคุมสถานการณ์ปัจจุบันได้เลย!! ต้องควบคุมให้ได้ไม่ว่ายังได้ !! ส่วนฝ่ายวิชาการรีบหาทางแก้ไขความเข้าใจผิดสะ!!

สมองเริ่มวุ่นวายกว่าอะไรดี ร่างสูงจะรอดจากเหตุการณ์นี้ได้ไหมเนี้ยโอ้ย!

พออยู่ใกล้ๆอีกฝ่ายน่ารักเกินไปแล้ว อดทนไว้โจโรมัตสึ!!

" นี่ ให้ช่วยไหม..."

ประโยคที่ทำให้คนตัวสูงตกใจหัวใจเต้นถี่มาก อีกฝ่ายเป็นคนเอ่ยปากเองเอาไงดี แต่แต่

ในหัวที่กำลังคิด จนไม่ได้ทันตั้งตัว ใบหน้าหวานก็หันมาประกบจูบ ดวงตาสีมรกตเบิกกว้างดวงความตกใจ ทั้งๆที่เขาต้องเป็นฝ่ายห้ามแต่กลับรู้สึกคล้อยตามอย่างไม่รู้ตัว

มือแกร่งลูบสัมผัสผิวลื่น มันนุ่มแต่ไม่เหมือนผู้หญิง ถ้าพูดจริงๆร่างสูงเพิ่งเคยทำแบบนี้กับผู้ชายด้วยกันครั้งแรก และเขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครๆด้วย

ริมฝีปากบางละจูบที่อ่อนโยนออกก่อนจะก้มหน้าทำหน้าตาน่ารัก ปากมุบมิบ แทงทะลุเอาใจร่างสูงไปเลย

" ขะ ข้าไม่เคยทำเลยนอกจากช่วยตัวเองน่ะนะ "

ปีศาจสีเขียวเป็นฝ่ายพูดบ้าง เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กอายไปมากกว่านี้

ร่างเล็กหันมาทางโจโรมัตสึ ก่อนจะใช้สองมือเล็ก ลูบแก่นกายร้อน

" ฉันก็ไม่ค่อยรู้หรอกนะ "

มือเล็กค่อยๆจับรูดในมืออย่างเร็วๆ อุณหภูมิ ในห้องน้ำที่มากอยู่แล้วก็เพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ความต้องการเริ่มเพิ่มจะเอาไงดีจะให้จบแค่นี้หรอ? ร่างสูงกัดฟันแน่นก่อนจะจับไหล่บางจนร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาสบสายตา

ใบหน้าสวยที่แดงกร่ำ ท่าทางเขินอายก็กระชากใจไปอีกดอก อะไรอะไร ทำไมน่ารักแบบนี่ ไอ้พวกพี่บ้าเอาไปแด* คนเดียวเลยนะ ร่างสูงรู้สึกเสียเปรียบและอยากฆ่าตัวเองที่ปล่อยมือจากของล้ำค่าขนาดนี้ได้ยังไง

" ข้า อยากได้ความเท่าเทียมกว่านี้ "

มือแกร่งอุ้มเอวเล็กมานั่งตักแกร่ง ร่างเล็กพยักหน้าเป็นการตกลง มือของร่างเด็กหนุ่มจับกุมไหล่แกร่งอย่างเป็นที่ยึด ลมหายใจร้อนๆลดที่ต้นคอจะทำให้รู้สึกเสียววาบขึ้นกระดูกดำ

" เป็นของข้านะ มัตสึโนะ อิจิมัตสึ "

ร่างสูงโจโรมัตสึกล่าวออกมา เขาอยากได้คนคนนี้ แต่ ไม่อยากแย่งชิงจากพี่ๆหรือน้อง จะทำยังไงดี และ คนตรงหน้าจะรักเขารึเปล่า 

เนื้อร้อนสอดผ่านช่องทางแคบของร่างเล็กน้ำอุ่นในอาบเข้าไปด้วยสร้างความรู้สึกแปลกๆในทั้งสองมาก

เอวบางขยับเหมือนในหนังที่เคยดู ท่าทางมันค่อนข้างลึกมาก ปากบางขบกัดไหล่แกร่งเพื่อระบายอารมณ์ที่มีในตัว ร่างแกร่งรู้สึกเจ็บแต่ในตอนนี้ไม่อาจจะ หยุดได้ส่วนลึกกับต่อต้านและ ก็ไม่อาจจะทนไหว

" อ่า..อิจิ รักข้าไหม"

โจโรมัตสึหยุดก่อนจะมองดวงตาสีม่วงประกายอย่างหลงใหล ใช่ เขาอยากรู้สำหรับเขาแล้วคนคนนี้สามารถรักเขาเพิ่มในดวงใจได้อีกไหม ร่างเล็กเม้มปากบางก่อนจะหันหน้าหนีเล็กน้อย

" ฉะ อา..ฉันไม่รู้หรอกว่าอะไรคือรักแต่ ไม่อยากถูกนายเกลียดและอยากให้อยู่ด้วยกันเท่านั้น นั่นใช่รักรึเปล่า"

โจโรมัตสึให้คำตอบโดยการจูบริมฝีปากสด และเริ่มความใคร่หาต่อ...

(ตัด!! จบจบ!!)

" พี่โจโร ผมกลับมาแล้วฮะ"

โทโดมัตสึเดินเข้ามาเอากระเป๋าวางมองหาบุคคลที่สั่งให้เฝ้าบ้าน แต่ไร้วี่เเววนอกจากโต็ะที่เตรียมหม้อไฟการเดินทางที่ยาวนานมากๆ แต่ก็เอาเต้าหู่ทอดของชอบ โจโรมัตสึมาฝากเช่นกัน 

ผู้เป็นลุงป้าเดินหาเช่นเดียวกันก่อนจะกวักมือเรียกร่างสูงให้เข้ามาดูที่ห้องรับแขก

" หึ หายาก~ "

ทตตี้อมยิ้มเมื่อเห็นภาพร่างสูงนอนกอดร่างเล็กในโต็ะอุ่นขามีพัดลมเปิดเป่าหัวอย่างไม่กลัวเป็นหวัด

อย่างน้อยก็เข้าใจกันและกันได้ก็ดีแฮะ

ปิดท้ายด้วยกล้องมือถือรุ่นล่าสุดกดถ่ายภาพนั้นไว้...

------------------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้แต่งสั้นขอโทษด้วย ข่อยแต่งฉากเรทไม่เก่งโทษทีคร้าบขอโทษคร้าฟ ครั้งหน้า ลองเดาดูว่าใครมีบท

ความบังเอิญ

ความบังเอิญ NC

[ Fic Osomatsu-san! ] รักร้ายๆของเหล่าภูตปีศาจ! (ALLICHI)

" อะ อิจิมัตสึ"

 เสียงเข้มของคนที่บาดเจ็บกล่าวออกมาอย่างตกใจ เพราะใบหน้าหวานกับหน้าของตนอยู่ใกล้ชิดกันค่อนข้างมาก ร่างเล็กเห็นอีกคนตื่นก็ตกใจไม่แพ้กันสะดุ้งหันหลังใส่ทันที

" เอ่อ..มายเ.."

 คนตัวเล็กปล่อยรังสีอำมหิตแผ่ออกมาพร้อมคำพูดแบบ

" ถ้าพูดออกมาเกี่ยวกับเรื่องเมื่อกี้อีกแกตายแน่ไอ้เฮงซวยมัตสึ!"

เอาแล้วไงนิสัยแก้เรื่องแบบผิดๆดันโผล่มาแล้ว คนตัวเล็กหน้าแดงมากเพราะไม่คิดไม่ฝันว่าคนคนนี้จะตื่นมาเห็นในเวลาแบบนี้

แต่กรณีเดียวกันคารามัตสึก็กังวลเช่นกัน เพราะ.... นกเขามันมาขันผิดเวลาไปหน่อย!!! น้ำตาจะไหลของแชร์(?) มันต้องมีกันบ้างป่ะ! เวลาผู้ชายหลับตื่นมาไม่ตั้งให้รู้ไปดิ! แย่ๆดันมีอารมณ์แบบนี้แย่ๆ ถ้าคนตัวเล็กรู้คงถูกด่าว่า ไอ้ลามกแทบถูกรังเกียจแน่ๆ ในระหว่างที่ปีศาจสีน้ำเงินกังวลสุดๆอิจิมัตสึก็ลุกขึ้นมา

" เดียวไปทำข้าวต้มให้ แต่ไม่ได้อยากทำนะ โอโซมัตสึนี่ซังบอกว่าถ้าแกตื่นให้ทำให้กิน "

อิจิมัตสึตอบเสียงสั่นก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว คารามัตสึอยากบอกคุณพี่ชายสุดแย่ของเขาเป็นที่สุด!~

อีกด้าน

" ฮัดชิ้ว! งื้ม.. ใครชมหว่า"

จู่ๆปีศาจสีแดงก็จามอย่างไม่บอกกว่างพร่างซดเหล้าต่อ

จบอีกด้าน~

คารามัตสึพยายามคิดถึงเรื่องที่ไม่ได้แย่มากเพื่อให้จบๆเรื่องนี้ไปเร็วๆ ก่อนคนตัวเล็กจะมา มือแกร่งจับความเป็นชายของตนเองรูด แต่หาไม่อาจปลดปล่อยได้ ไม่มีอารมณ์เลยสักนิดทำไมกันนะ หน้าคมเหงื่อแตกพลั่ก พยายามคิดไปมาจนมีแวบหนึ่งถึงใบหน้าของ เด็กหนุ่มผมยุ่งอิจิมัตสึ เอาหน่อยสักครั้งก็ดี ถ้าลองจิตนาการถึงร่างเล็ก ผิวขาวนวลนอนเปลือยกางใต้ร่างของใต้สักคนละ พอคิดแบบนั้นก็รู้สึกตัวร้อนขึ้นมาก แล้ว น้ำเสียงเมื่อวันนั้นละ วันที่อิจิอยู่กับพี่ใหญ่ ....

 อึก แต่ถ้าคนคนนั้นเป็นเขาละ... คารามัตสึไม่อาจควบคุมความคิดของตนเองในตอนนี้ได้ ในหัวมีแต่ภาพ ร่างน่าสัมผัสของคนตรงหน้า น้ำเสียงท่าทางชังดึงดู... อยากลองสักครั้งจริงๆ

 " อือ..อิจิมัตสึ.."

<ตัดฉับ>

อิจิมัตสึมองดูผลงานข้าวต้มสามรสอย่างอารมณ์ดี ~ ก่อนจะเดินไปที่ห้องพักไอ้กิ่งกาเจ็บอย่างคารามัตสึ คงจะชอบนะ มือเล็กสะดุดเฮือก...มีเสียงแปลกๆดังมาเบาๆแต่อิจิเป็นคนค่อนข้างหูดีเพราะเป็นแมวเลยหยุดฟัง

 " อะ..อิจิ..อิจิ "

 เสียงหอบครางในลำคอเอ่ยชื่อของเขาจนทำให้คนฟังหน้าแดงกร่ำสุดๆ คารามัตสึนี่ซังกำลังช่วยตัวเองโดยเรียกชื่อของเขา ไม่จริงน้า ไอ้ลามก! อิจิเดือดทั้งอายทั้งโกรธเผลอเปิดประตูเข้าไปทันที

" ไอ้เฮงซวยมัตสึแกทำบ้าอะไร!!!"

 ปีศาจสีน้ำเงินตกใจยิ่งกว่า ตายๆๆๆๆๆ ตายแน่ๆ

<ตัด>

 ณ เวลานี่อิจิมัตสึนั่งอยู่บนเตียงกอดอกส่วนผู้เคราะห์ร้าย คุกเข่าขอโทษเป็นการใหญ่ หลังจากถูกอิจิต่อยไปหลายหมัด อิจิโกรธก็จริงแต่วันนี้คนตรงหน้าก็ช่วยเขาไว้ แต่ไม่อยากลดต่ำลงไปนี้ทิฐิเขาสูง! สมองของร่างเล็กคิดหาวิธีดีๆช่วย ใช่แล้ว!

"มายบราเทอร์ ให้อภัยด้วย ข้าผิดไปแล้วให้ทำอะไรชดใช้ก็ยอม"

 คารามัตสึพูดซ้ำไปมาขอโทษตลอดน่าสงสารจริงๆ

 " ... นี้ไอ้ลามกเงยหน้าขึ้น "

ปีศาจสีน้ำเงินเงยตามคำสั่งอย่างงงๆเด็กหนุ่มจะยกโทษให้หรอ

 " ช่วยตัวเองตรงนี้สะ "

 น้ำเสียงอันทรงพลังเอ่ยออกมาจนทำให้คารามัตสึหน้าซีดเผือก เอ่ะ? เอ๊ะ!?!!!

" ตะ แต่ --"

 " แกบอกว่าทุกอย่างก็ทำไปสิ "

อิจิเหยียดตามมอง น่ากลัวอะ คารามัตสึผู้น่าสงสารก็สั่นทั้งตัว แต่ให้ทำไงได้เพื่อคนคนนี้แล้วก็ยอมละ มือแกร่งลดกางเกงสีเข้มออกก่อนจะจับแก่นกายที่สงบเพราะความตกใจในตอนแรก ค่อยๆรูดในมือ อย่างอาย ร่างเล็กมองอย่าง รู้สึกดี แต่ก็สงสารนะ ทำไงได้นี้สำหรับ อิจิแล้วคาราต้องอยู่ใต้อำนาจเขานี้ไม่ยอมลดแน่ๆ

 ปีศาจสีน้ำเงินรู้สึกว่าอารมณ์ตัวเองมีมากกว่าปกติ หรือเพราะคนตรงหน้ากำลังมองอยู่กันแน่ อึก เขานี้มันแย่จริงๆ ในขณะที่คิดก็ต้องตกใจในการกระทำของอิจิมัตสึ เท้าสีขาวของคนตัวเล็กลูบที่ส่วนปลายของแก่นกายคารา

" อิจิมัตสึ! "

" หึ อะไร แค่ช่วยตัวเองต่อหน้าฉันก็มีอารมณ์สะขนาดนี้เลยหรอ ไอ้ลามก"

เท้าอีกข้างก็มีประกบลูบถูอย่างมัน คารามัตสึรู้สึกดีเป็นที่สุด ทำไมกันละ เช่นเดียวกับอิจิมัตสึตอนแรกที่จะแกล้งแต่ไม่นึกว่าจะเป็นแบบนี้นี่นา รู้สึกดีแฮะ

" อึก!!"

น้ำสีขาวพุ่งออกมาเลอะที่หว่างขา แก่นกายและ เท้าของร่างเล็ก อิจิมัตสึอึ่งหน้าแดงไปถึงใบหู เกร็งไปหมด ส่วนคารามัตสึ อยากมุดหนีหายไปจริงๆ ในห้องมีแต่ความเงียบกริบจน

" เลียสะ ... เลียสะไอ้เฮงซวยมัตสึ"

ปลายเท้าที่เลอะสิ่งบางอย่างไปตรงหน้าร่างสูงเพราะคนตัวเล็กรู้สึกดีและตื่นเต้นมากอยากลองสุดๆ ซึ่งคารามัตสึก็ค่อยๆอ้าปากเลีย อยากไม่ปฏิเสท ทั้งคู่รู้สึกพอๆกัน ลิ้นร้อนๆไล่เลียอย่างอายๆ ไม่เคยทำจริงๆแต่รู้สึกดี จนสะอาด อิจิรู้สึกรู้สึกถึงอารมณ์ตัวเอง ใต้กางเกงนักเรียน แย่สิ แต่น่าเสียตายปีศาจสีน้ำเงินเห็นแบบนั้นก่อนจะขึ้นมาคร่อมตัวคนตัวเล็ก

" มายเลิฟลี่ ขอข้าได้ไหม "

 ใบหน้าที่แสดงความต้องการมากต้องการคนตรงหน้ามากจริงๆ แค่คำตกลงเฉยๆคำเดียวเท่านั้น อย่างกับสุนัขเลย ....เอาไงดี

" มะ มาถึงขนาดนี้แล้ว...ก็ต่อให้จบ"

พูดจบคารามัตสึก็ปิดริมฝีปากที่แสนสดทันที ร่างเล็กค่อยๆยอมทีละนิดลดการปฏิเสทอย่างช้าๆ มือหนาค่อยๆถอดเสื้อนักเรียนของอีกฝ่ายไปอย่างรวดเร็ว

" อึก น่ารัก"

ร่างสูงพูดขึ้นลอยๆเพราะเห็นร่างกายที่จิตนาการไม่ได้เท่าเลยสักนิด อิจิมัตสึก็ชกกำปั้นน้อยๆที่แก้มของอีกฝ่ายอย่างงอนๆหนึ่งที

"ไอ้เฮงซวยอยากตายหรอ"

คารามัตสึอมยิ้มเขารักคนคนนี้ๆจริงๆในขณะที่คิดมือที่เริ่มซนก็สอดเข้าไปในช่องทางรักของอีกฝ่าย

 " อะ ไอ้! อื้อ... "

 คนตัวเล็กอ่อนไหวจริงๆ ขอแกล้งได้ไหมเนี้ย เมื่อคิดได้ก็เริ่มลงมือ ก้มเลียลำคอสีขาวน่าทำรอย และค่อยๆสอดนิ้วอีกนิ้วเข้าไป กดนิ้วเล่นในตัวอิจิมัตสึ ร่างเล็กงอตัวอย่างควบคุมไม่ได้รู้สึกแปลกๆไปทั่วร่างกาย แต่อยากรู้สึกอีก ต้องการ

" พะ อา..พอ คารามัตสึนี่ซัง"  

ปีศาจสีน้ำเงินหยุดชะงัก

 " ดะ ได้โปรด ทำตามที่แกต้องการเลย "

นี้คงถึงที่สุดแล้ว ร่างเล็กพูดด้วยเสียงอู้อี้ พร้อมอ้าขาเชิญชวน อยากชดใช้มากกว่านี้...ทั้งหมด

" ถ้าเจ้าปรารถนา นะมายลิตเติ้ลแองเจิล ~"

 คารามัตสึรู้สึกหัวใจพองโต ใช่นี้แหละที่เขารอ ไม่ใช่การบังคับแต่เป็น ทั้งสองฝ่ายต้องการ ปีศาจสีน้ำเงินค่อยๆใส่แก่นกายของตนเข้าไป กลัวคนตัวเล็กจะเจ็บ เหมือนครั้งพี่ใหญ่

 " อึก .."

ร่างสูงกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ก่อนจะค่อยๆขยับจากช้าๆเป็นเร็วขึ้น......

“อะ!...ตะ ตรงนั้น...ไม่...ไม่ได้นะ...อ๊าา”

ช่องทางแคบตอดรัดความเป็นชายของคารามัตสึที่แทงเข้ามาโดนจุดกระสันภายในเป็นจังหวะ อิจิมัตสึกัดริมฝีปากเพื่อกันเสียงน่าอายของตน ปีศาจสีน้ำเงินเห็นแบบนั้นก็ยิ่งแกล้งยอดอกสีอ่อนอย่างมันมือจนร่างเล็กเผลอแอ่นตัวรับสัมผัสที่รุนแรงจนลืมอาย นัยน์ตาสีม่วงปรือมองคนที่กำลังกระแทกเข้ามาไม่หยุดหย่อน และเมื่อคนตรงหน้ารู้สึกถึงสายตาของเขาก็ก้มลงมาประกบปากอีกครั้ง ลิ้นร้อนเกี่ยวพันลิ้นบางอย่างช่ำชอง ลิ้นร้อนละออกจากโพรงปากแสนหวานไปไล้เลียที่ลำคอถึงกกหูเพื่อเรียกเสียงครางหวาน ก่อนจะขบเม้มทำเป็นรอย

เสียงใหญ่อีกฝ่ายเริ่มสั่นและหนักแน่นขึ้น แล้วเริ่มเร่งขึ้นๆ คารามัตสึซอยแท่งร้อนของเขาเข้ามาในตัวร่างเล็กเร็วเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกร้อนและเหมือนมันจะแน่นขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกถึงความต้องการที่แทบไม่หมดไป

 " อ๊าา!"

 เสียงหวานของอิจิมัตสึดังลั่นเมื่อตนเองและร่างสูงปลดปล่อยมาพร้อมๆกัน ความรู้สึกร้อนที่ท้องน้อยนิดๆก่อนจะโล่งเพราะอีกฝ่ายถอนมันออกมาจากตัว

" แฮ่ก...อา.."

เสียงหอบระริกของคนตัวเล็กทำให้ความเป็นชายของอีกฝ่ายตื่นขึ้นอีก

 " มายแคทตี้ ข้าคงหยุดตัวเองแค่นี้ไม่ได้แล้ว"

<จบnc>

 ไปก๊กเหล้าต่อ!

 โจโรมัตสึหมุนขวดสุราไปมา พร้อมมองโทโดมัตสึที่ฟุบหลับไปก่อน

 " เอา ขออีกขวดสิ! จิบิตะ ฮาๆ~"

โอโซมัตสึที่กินไม่เกรงใจคนจ่ายตังเรื่อยๆจนโจโรเอ่ยปาก

 " โอโซมัตสึนี่ซัง ข้าน่ะไม่ยอมรับ ชายาที่พวกท่านยัดเยียดเด็ดขาด"

-----------------------------------------------------------

รู้สึกจะยาวเป็นพิเศษแฮะ

55555

ตอนหน้าไอดอลเหมียวๆออกละ!ใครจะสนชะนี(?)

แสดงความรัก

    

[ Fic Osomatsu-san! ] รักร้ายๆของเหล่าภูตปีศาจ! (ALLICHI)

NC-17(?)

   โอโซมัตสึยิ้มน้อยๆกับคำพูดของคาราก่อนจะก้มลงมองใบหน้าแดงที่สติเริ่มหายไปมาก เขาอาจจะทำร้ายคนตรงหน้าแต่ก็ขอสาบานด้วยชีวิตว่าจะปกป้องคนคนนี้ถึงแม้จะทำให้กลายเป็นมารร้ายหรืออะไรก็ตาม

ร่างที่ใหญ่กว่าวางเด็กหนุ่มลงบนเตียงนุ่มในห้องหอของตน เขาสร้างมันเพื่อสักวันจะได้ทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้....

เอาไงดีละ แต่มาถึงจุดนี้แล้วขอแสดงความรักที่มีต่อเด็กคนนี้ให้ชัดเจนยิ่งกว่าเดิมละกัน ใบหน้าคมเข้ารูปค่อยๆสูดดมกลิ่นกายหอมของคนตรงหน้า ก่อนจะถอดชุดคลุมที่เกะกะออกเหลือซับในสีดำสนิท ทำไมไม่ถอดด้วยนะ? หลังความคิดแล้วจึงไล่มองพิจารณาร่างเล็ก

 ผิวขาวน่าทำรอยจริงๆ มือหนาลูบตามเอวบางก่อนจะไปหยุดที่ยอดอกสีชมพู หยอกเล่นอย่างสนุก จนทำให้ร่างกายของคนตัวเล็กสั่นไปหมด ครางในลำคออย่างลำบาก

 " อึก...อา"

อยากแกล้งมากกว่านี้จัง ปีศาจสีแดงก้มใบหน้าของตนแล้วขบกัดที่ยอดอกนั้นอย่างตั้งใจ หวาน ..หวานจริงๆ ส่วนอีกข้างก็บีบดึงอย่างมันมือจนยอดอกสีชมพูกลายเป็นสีทับทิมสุกการกระทำทั้งหมดเรียกเสียงครางของคนตัวเล็กได้ดี

" อ่า อือ !อาา..."

โอโซมัตสึสังเกตเห็นบางอย่างที่ตุงอยูใต้ผ้าสีดำ มีอารมณ์แล้วสินะ มือแกร่งลูบสิ่งนั้นผ่านผ้าสีดำ ร่างเล็กบิดเล็กน้อย เสียงหายใจของคนตรงหน้าแรงพอสมควร คงอยากปลดปล่อยแล้วสิ~

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ตามฉบับโอโซมัตสึปรากฏพร้อมรูดกางเกงสีดำนั้นออก พร้อมชุดกิโมโนสีแดงของตนเองออกเผลอให้เห็นกล้ามเนื้ออันสมบูรณ์สัดส่วนน่าหลงใหล เหยียดกายเข้ามา

แต่แย่แฮะ คนตรงหน้าไม่มีมนุษย์สัมพันธ์เลย โอโซมัตสึลุกไปที่ต้นไม้ไร้ใบกิ่งแปลกๆเด็ดผลสีน้ำตาลเข้มมาก่อนจะบีบในเละที่นิ้วแล้วป้ายที่ริมฝีปากคนตรงหน้า เหมือนการกระทำนั้นจะได้ผล ร่างเล็กเม้มปากเเน่น ก่อนจะลืมตาขึ้น แล้วพยายามพยุงตัวขึ้นหัวคงยังมึนอยู่

" อะ เกิดอะไรขึ้น.."

คนตัวเล็กพอจะคิดได้ในสภาพของตนใบหน้าตกใจที่ตัวเองเปลือยเปล่า ปีศาจสีแดงยิ้มอย่างอารมณ์ดีลูบศีรษะอิจิมัตสึ

"อิจิมัตสึคุง น่าจะรู้นี้ว่าอะไรแต่ ข้าอยากให้เจ้าช่วย "

คนตัวเล็กกำลังสับสนอย่างมึนๆก่อนจะรู้ว่าคืออะไร แก่นกายที่ขยายแต่ไม่เต็มที่ ตรงหว่างขาของปีศาจสีแดง

"แต่ฉันเป็นตัวผู้นะ! "

 "ช่วยข้าไม่ได้หรอ ~"

ปีศาจสีแดงทำน้ำเสียงงอนๆหรือว่าเข้าจะพยายามปล้ำคนตรงหน้าฮ่ะ! เป็นความผิดของฉันหรอ คนที่สับสนก็เข้าใจผิดไปใหญ่ ร่างเล็กกว่าพยักหน้าก่อนจะขยับไปนั่งที่หว่างขา มือเรียวสั่นนิดๆเขาไม่เคยทำสะด้วยสิ

 " ห้ามขำไม่งั่นตายแน่ไอ้ปีศาจโรคจิต"

คำขู่ของลูกแมวช่างน่ารักจริงๆ ปีศาจสีแดงมองอย่างยิ้มๆ ก่อนที่ลิ้นเล็กร้อนๆจะค่อยๆแตะเลียสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ

"อืม ดี ดี..."

ร่างสูงครางต่ำอย่างชอบใจ ก่อนจะลูบหัวคนข้างใต้ คนตัวเล็กเห็นแบบนั้นก่อนจะค่อยๆอ้าปากอมแท่งร้อนนั้นเข้าไป โอโซมัตสึรู้สึกดีมากสุดๆเขาเคยให้สาวงามแค่ไหนทำก็ไม่รู้สึกดีเท่านี้ บวกด้วยท่าทางแบบไม่รู้อะไรมากนักก็มีเสน่ห์กว่าอะไรดี

อิจิมัตสึหน้าแดงกร่ำเขารู้สึกว่าแก่นกายของคนตรงหน้าเริ่มพองขึ้นอีก คงใกล้แล้วรีบๆทำให้จนดีกว่า ปากเล็กเริ่มเร่งจังหวะขึ้นอีกพอเลียดูดให้ความสุขสมแก่คนตรงหน้า

" อืม..อิจิ..อิจิ"

ปีศาจสีแดงพูดชื่อคนตัวเล็กก่อนจะกดศีรษะลงอย่างไม่ทันตั้งตัว !!

การกระทำนั้นแทบทำให้คนตัวเล็กหายใจไม่ออกแต่น่าสงสาร เพราะน้ำกามของโอโซแตกในลำคอก่อนที่คนตัวเล็กจะทนไม่ได้และผลักออกทันที

" แค่กๆ! ทะ ทำบ้าอะไรน่ะ"

 อิจิมัตสึเริ่มโวยวาย ก่อนจะคายสิ่งในปากออก ปีศาจสีแดงไม่พูดอะไรเปลี่ยนการกระทำเป็นดึงแขนคนตรงหน้าขึ้นเตียงแล้ว ล็อคข้อมือทั้งสองข้างไว้ มืออีกข้างจับขาเรียวให้อ้าออกพอดี ใบหน้าที่หงุดหงิดถึงที่สุด...น่ากลัว

 " โอโซมัตสึนี่ซังปล่อยฉันนะ! อึก!!"

มือแกร่งล่วงเข้าไปในปากที่กำลังพูดเพื่อนำน้ำที่อีกคนไม่ยอมกลืนออกมา แล้วป้ายที่ช่องทางรักของอิจิมัตสึ คนตัวเล็กเห็นแบบนั้นก็ถึงกับหวาดกลัวไม่นะ ขอร้องละ

 " อ๊า!"

สิ่งแปลกปลอมเข้ามาทีละนิ้วๆจนถึงสาม ใบหน้าคมแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว พร้อมก้มลงกันที่ยอดอกที่ล่อหน้าล่อตาเขา นิ้วแกร่งกดลงจุดสัมผัสที่หนึ่งแต่ส่งผลให้คนตัวเล็กหลุดเสียงอย่างมาก เจอแล้ว .... อิจิมัตสึ รู้สึกดีกับการกระทำของปีศาจสีแดงมาก แต่รู้สึกแย่ไปในอีกทาง คารามัตสึนี่ซังช่วยด้วย

"คะ อา..คารา..มัตสึ..ช่วยด้วย.."

ใบหน้าหวานมีหยาดน้ำตาคลอ ปีศาจสีแดงกัดฟันแน่นก่อนจะทำบ้างสิ่งที่คนตรงหน้าหวาดกลัวที่สุด

 " อ้า!!"

แก่นกายของโอโซมัตสึ ใส่เข้ามาในตัวของคนตัวเล็กอย่างไม่สนใจในครั้งแรกของอีกฝ่ายแถมการเบิกทางก็ยังไม่ดีเท่าทีควรทำให้ฉีกขาด

"เจ็บ เจ็บ! อึก "

ดวงตาสีม่วงสั่นกลัวน้ำตาไหลอาบแก้ม แต่ก็ไม่อาจหยุดการเข้าใส่อย่างรุนแรงของปีศาจสีแดง มือหนาปล่อยข้อมือของคนตัวเล็กแล้วสอดจับขาทั้งสองให้กระชับขึ้นอีก

 " อ๊า โอโซมัตสึนี่ซัง ได้โปรดหยุด อึก "

คนตัวเล็กใช้สองมือจิกพื้นเตียงเพื่อระบายความเจ็บที่เริ่มหายไป ปีศาจสีแดงแทบกลั้นความรู้สึกไม่ไหว ก่อนจะ

" อิจิมัตสึ! ทำไมต้องพูดถึงคนอื่นในตอนที่ข้ากับเจ้าอยู่ด้วยกัน !ทำไมทำท่าทางรังเกียจข้า!!"

อิจิส่ายหน้า เขาแค่หวาดกลัวเท่านั้น ถึงโอโซจะยอมพูดแต่ไม่ยอมหยุดการกระทำเลยสักนิด

" มะ อา ไม่ได้เกลียด ...อึก อ๊า"

คนตัวเล็กพูดอย่างติดขัด

 " ชอบท่าน..อึก ชอบ อุ๊บ.."

โอโซมัตสึรู้สึกผิดมากจึงได้แต่จูบคนตัวเล็กและการกระทำเริ่มอ่อนโยนขึ้นคนตัวเล็ก ยอมรับก่อนจะจูบตอบ รสสัมผัสทั้งคู่ผสมกัน อย่างไม่มีใครหยุด....

คารามัตสึ นั่งฟังเหตุการณ์ทั้งหมดผ่านประตูที่กั้นเอาไว้ จอกสุราในมือของเขาร้าวจะแทบแตกคามือ เขาไม่อาจเข้าไปช่วยได้ ท่านพี่ก็มีเหตุผล เพราะถึงยังไงก็ต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้แน่ แถมคนที่จะไม่ยอมก็คือท่านพี่ใหญ่ เขาจึงเลือกที่จะออกมา รอก่อนนะ มายแคทตี้ ข้าจะเป็นคนที่สมบูรณ์แบบเพื่อเจ้าจะได้ไม่ทุกข์ใจเอง ......