แสดงความรัก

    

[ Fic Osomatsu-san! ] รักร้ายๆของเหล่าภูตปีศาจ! (ALLICHI)

NC-17(?)

   โอโซมัตสึยิ้มน้อยๆกับคำพูดของคาราก่อนจะก้มลงมองใบหน้าแดงที่สติเริ่มหายไปมาก เขาอาจจะทำร้ายคนตรงหน้าแต่ก็ขอสาบานด้วยชีวิตว่าจะปกป้องคนคนนี้ถึงแม้จะทำให้กลายเป็นมารร้ายหรืออะไรก็ตาม

ร่างที่ใหญ่กว่าวางเด็กหนุ่มลงบนเตียงนุ่มในห้องหอของตน เขาสร้างมันเพื่อสักวันจะได้ทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้....

เอาไงดีละ แต่มาถึงจุดนี้แล้วขอแสดงความรักที่มีต่อเด็กคนนี้ให้ชัดเจนยิ่งกว่าเดิมละกัน ใบหน้าคมเข้ารูปค่อยๆสูดดมกลิ่นกายหอมของคนตรงหน้า ก่อนจะถอดชุดคลุมที่เกะกะออกเหลือซับในสีดำสนิท ทำไมไม่ถอดด้วยนะ? หลังความคิดแล้วจึงไล่มองพิจารณาร่างเล็ก

 ผิวขาวน่าทำรอยจริงๆ มือหนาลูบตามเอวบางก่อนจะไปหยุดที่ยอดอกสีชมพู หยอกเล่นอย่างสนุก จนทำให้ร่างกายของคนตัวเล็กสั่นไปหมด ครางในลำคออย่างลำบาก

 " อึก...อา"

อยากแกล้งมากกว่านี้จัง ปีศาจสีแดงก้มใบหน้าของตนแล้วขบกัดที่ยอดอกนั้นอย่างตั้งใจ หวาน ..หวานจริงๆ ส่วนอีกข้างก็บีบดึงอย่างมันมือจนยอดอกสีชมพูกลายเป็นสีทับทิมสุกการกระทำทั้งหมดเรียกเสียงครางของคนตัวเล็กได้ดี

" อ่า อือ !อาา..."

โอโซมัตสึสังเกตเห็นบางอย่างที่ตุงอยูใต้ผ้าสีดำ มีอารมณ์แล้วสินะ มือแกร่งลูบสิ่งนั้นผ่านผ้าสีดำ ร่างเล็กบิดเล็กน้อย เสียงหายใจของคนตรงหน้าแรงพอสมควร คงอยากปลดปล่อยแล้วสิ~

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ตามฉบับโอโซมัตสึปรากฏพร้อมรูดกางเกงสีดำนั้นออก พร้อมชุดกิโมโนสีแดงของตนเองออกเผลอให้เห็นกล้ามเนื้ออันสมบูรณ์สัดส่วนน่าหลงใหล เหยียดกายเข้ามา

แต่แย่แฮะ คนตรงหน้าไม่มีมนุษย์สัมพันธ์เลย โอโซมัตสึลุกไปที่ต้นไม้ไร้ใบกิ่งแปลกๆเด็ดผลสีน้ำตาลเข้มมาก่อนจะบีบในเละที่นิ้วแล้วป้ายที่ริมฝีปากคนตรงหน้า เหมือนการกระทำนั้นจะได้ผล ร่างเล็กเม้มปากเเน่น ก่อนจะลืมตาขึ้น แล้วพยายามพยุงตัวขึ้นหัวคงยังมึนอยู่

" อะ เกิดอะไรขึ้น.."

คนตัวเล็กพอจะคิดได้ในสภาพของตนใบหน้าตกใจที่ตัวเองเปลือยเปล่า ปีศาจสีแดงยิ้มอย่างอารมณ์ดีลูบศีรษะอิจิมัตสึ

"อิจิมัตสึคุง น่าจะรู้นี้ว่าอะไรแต่ ข้าอยากให้เจ้าช่วย "

คนตัวเล็กกำลังสับสนอย่างมึนๆก่อนจะรู้ว่าคืออะไร แก่นกายที่ขยายแต่ไม่เต็มที่ ตรงหว่างขาของปีศาจสีแดง

"แต่ฉันเป็นตัวผู้นะ! "

 "ช่วยข้าไม่ได้หรอ ~"

ปีศาจสีแดงทำน้ำเสียงงอนๆหรือว่าเข้าจะพยายามปล้ำคนตรงหน้าฮ่ะ! เป็นความผิดของฉันหรอ คนที่สับสนก็เข้าใจผิดไปใหญ่ ร่างเล็กกว่าพยักหน้าก่อนจะขยับไปนั่งที่หว่างขา มือเรียวสั่นนิดๆเขาไม่เคยทำสะด้วยสิ

 " ห้ามขำไม่งั่นตายแน่ไอ้ปีศาจโรคจิต"

คำขู่ของลูกแมวช่างน่ารักจริงๆ ปีศาจสีแดงมองอย่างยิ้มๆ ก่อนที่ลิ้นเล็กร้อนๆจะค่อยๆแตะเลียสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างกล้าๆกลัวๆ

"อืม ดี ดี..."

ร่างสูงครางต่ำอย่างชอบใจ ก่อนจะลูบหัวคนข้างใต้ คนตัวเล็กเห็นแบบนั้นก่อนจะค่อยๆอ้าปากอมแท่งร้อนนั้นเข้าไป โอโซมัตสึรู้สึกดีมากสุดๆเขาเคยให้สาวงามแค่ไหนทำก็ไม่รู้สึกดีเท่านี้ บวกด้วยท่าทางแบบไม่รู้อะไรมากนักก็มีเสน่ห์กว่าอะไรดี

อิจิมัตสึหน้าแดงกร่ำเขารู้สึกว่าแก่นกายของคนตรงหน้าเริ่มพองขึ้นอีก คงใกล้แล้วรีบๆทำให้จนดีกว่า ปากเล็กเริ่มเร่งจังหวะขึ้นอีกพอเลียดูดให้ความสุขสมแก่คนตรงหน้า

" อืม..อิจิ..อิจิ"

ปีศาจสีแดงพูดชื่อคนตัวเล็กก่อนจะกดศีรษะลงอย่างไม่ทันตั้งตัว !!

การกระทำนั้นแทบทำให้คนตัวเล็กหายใจไม่ออกแต่น่าสงสาร เพราะน้ำกามของโอโซแตกในลำคอก่อนที่คนตัวเล็กจะทนไม่ได้และผลักออกทันที

" แค่กๆ! ทะ ทำบ้าอะไรน่ะ"

 อิจิมัตสึเริ่มโวยวาย ก่อนจะคายสิ่งในปากออก ปีศาจสีแดงไม่พูดอะไรเปลี่ยนการกระทำเป็นดึงแขนคนตรงหน้าขึ้นเตียงแล้ว ล็อคข้อมือทั้งสองข้างไว้ มืออีกข้างจับขาเรียวให้อ้าออกพอดี ใบหน้าที่หงุดหงิดถึงที่สุด...น่ากลัว

 " โอโซมัตสึนี่ซังปล่อยฉันนะ! อึก!!"

มือแกร่งล่วงเข้าไปในปากที่กำลังพูดเพื่อนำน้ำที่อีกคนไม่ยอมกลืนออกมา แล้วป้ายที่ช่องทางรักของอิจิมัตสึ คนตัวเล็กเห็นแบบนั้นก็ถึงกับหวาดกลัวไม่นะ ขอร้องละ

 " อ๊า!"

สิ่งแปลกปลอมเข้ามาทีละนิ้วๆจนถึงสาม ใบหน้าคมแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว พร้อมก้มลงกันที่ยอดอกที่ล่อหน้าล่อตาเขา นิ้วแกร่งกดลงจุดสัมผัสที่หนึ่งแต่ส่งผลให้คนตัวเล็กหลุดเสียงอย่างมาก เจอแล้ว .... อิจิมัตสึ รู้สึกดีกับการกระทำของปีศาจสีแดงมาก แต่รู้สึกแย่ไปในอีกทาง คารามัตสึนี่ซังช่วยด้วย

"คะ อา..คารา..มัตสึ..ช่วยด้วย.."

ใบหน้าหวานมีหยาดน้ำตาคลอ ปีศาจสีแดงกัดฟันแน่นก่อนจะทำบ้างสิ่งที่คนตรงหน้าหวาดกลัวที่สุด

 " อ้า!!"

แก่นกายของโอโซมัตสึ ใส่เข้ามาในตัวของคนตัวเล็กอย่างไม่สนใจในครั้งแรกของอีกฝ่ายแถมการเบิกทางก็ยังไม่ดีเท่าทีควรทำให้ฉีกขาด

"เจ็บ เจ็บ! อึก "

ดวงตาสีม่วงสั่นกลัวน้ำตาไหลอาบแก้ม แต่ก็ไม่อาจหยุดการเข้าใส่อย่างรุนแรงของปีศาจสีแดง มือหนาปล่อยข้อมือของคนตัวเล็กแล้วสอดจับขาทั้งสองให้กระชับขึ้นอีก

 " อ๊า โอโซมัตสึนี่ซัง ได้โปรดหยุด อึก "

คนตัวเล็กใช้สองมือจิกพื้นเตียงเพื่อระบายความเจ็บที่เริ่มหายไป ปีศาจสีแดงแทบกลั้นความรู้สึกไม่ไหว ก่อนจะ

" อิจิมัตสึ! ทำไมต้องพูดถึงคนอื่นในตอนที่ข้ากับเจ้าอยู่ด้วยกัน !ทำไมทำท่าทางรังเกียจข้า!!"

อิจิส่ายหน้า เขาแค่หวาดกลัวเท่านั้น ถึงโอโซจะยอมพูดแต่ไม่ยอมหยุดการกระทำเลยสักนิด

" มะ อา ไม่ได้เกลียด ...อึก อ๊า"

คนตัวเล็กพูดอย่างติดขัด

 " ชอบท่าน..อึก ชอบ อุ๊บ.."

โอโซมัตสึรู้สึกผิดมากจึงได้แต่จูบคนตัวเล็กและการกระทำเริ่มอ่อนโยนขึ้นคนตัวเล็ก ยอมรับก่อนจะจูบตอบ รสสัมผัสทั้งคู่ผสมกัน อย่างไม่มีใครหยุด....

คารามัตสึ นั่งฟังเหตุการณ์ทั้งหมดผ่านประตูที่กั้นเอาไว้ จอกสุราในมือของเขาร้าวจะแทบแตกคามือ เขาไม่อาจเข้าไปช่วยได้ ท่านพี่ก็มีเหตุผล เพราะถึงยังไงก็ต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้แน่ แถมคนที่จะไม่ยอมก็คือท่านพี่ใหญ่ เขาจึงเลือกที่จะออกมา รอก่อนนะ มายแคทตี้ ข้าจะเป็นคนที่สมบูรณ์แบบเพื่อเจ้าจะได้ไม่ทุกข์ใจเอง ......