ช่วยรักษา

[ Fic Osomatsu-san! ] รักร้ายภูตปีศาจ! (ALLICHI)

      ณ ห้องเปลี่ยนเสื้อชุดนักเรียนชาย ห้องหนึ่ง

อิจิมัตสึเหลือคนเดียวในห้องนี้แล้ว มือเล็กค้นหามือถือของตัวเองในชุดที่เก็บไว้ในล็อกเกอร์ ก่อนจะกดมือถือโทรไปหา พี่น้อง คนที่น่าจะรับสายเขาเสมอ หรือ คนที่ชอบตัดสายเขาทิ้ง

....

[ หืม? มีอะไรหรอฮะพี่อิจิ ]

" นี่ทตตี้วันนี้ฉันกลับเย็นๆนะต้องเครียบูท ซื้อของเตรียมหม้อไฟที่ศาลของโอโซมัตสึเลย แค่นี่ละ.."

คนตัวเล็กตัดสายก่อนจะถอดเสื้อเปลี่ยน เพื่อจะได้ไปเครียของข้างนอก

แอด..

เสียงนีกเรียนชายคนสักสองสามคนเดินเข้ามา การหัวเราะขบขัน อิจิมัตสึนิ่งก่อนจะสวมเสื้อโดยไม่สนใจ ทำเหมือนไม่ได้อยู่ในห้องนั้น ก่อนจะเดินสวนออกไป

" เฮ่ ใช่มัตสึโนะคุงรึเปล่า "

มือของชายหนุ่มคนหนึ่งรั่งร่างอิจิมัตสึเอาไว้พร้อมพูดคุยเรื่องบ้างอย่าง อย่างสนุกปาก พร้อมเสียงขบขัน ร่างเล็กจ้องเขม็งอย่างเอาเริื่องก่อนจะสบัดมือออกอย่างแรง
คนที่ถูกกระทำเช่นนั้นมองก่อนจะต่อยเข้าที่ท้องร่างเล็กจนอิจิมัตสึล้มไปนอนกอดท้องอย่างเจ็บปวด ร้องเท้าหนาเหยียบลงที่ศีรษะพร้อมเสียงหัวเราะเยาะ ร่างบางกัดฟันแน่นเพราะตัวเองเสียเปรียบอย่างมาก

ปัง!

หมัดหนักพุ่งใส่ใบหน้าของชายหนุ่มคนที่เหยียบอิจิมัตสึก่อนอีกสองคนนั้นจะถูกไม้เบสบอลฟาดใส่ใบหน้าอย่างแรงจะเลือดตก
ใช้เวลาพักหนึ่งก่อนทั้งห้องจะเหลือแค่ ชายสามคน อิจิมัตสึ คารามัตสึและจูชิมัตสึ
คารามัตสึดูโกรธมากใบหน้าที่ยิ้มแย้มดูน่าหงุดหงิดตอนนี้ดูน่ากลัว ส่วนจูชิมัตสึ พยายามฟืนยิ้มแต่ดวงตาสีทองแสดงให้เห็นว่าเก็บกดแค่ไหน
คนตัวเล็กเห็นแบบนั้นก่อนจะหัวเราะออกมา จนร่างสูงทั้งสองมองด้วยความมึนงง

" มีเรื่องอะไรน่าหัวเราะอย่างนั้นหรออิจิมัตสึนี่ซัง"

จูชิมัตสึเอ่ยถามก่อนจะเข้าไปดึงเสื้อออกพร้อมมองดูรอยช้ำเป็นจ้ำๆที่หน้าท้อง

" ฉันไม่เป็นไรหรอก หึหึ แค่ตลกดีที่สีหน้าพวกนายเป็นอย่างนั้น...เหมือนปีศาจร้ายเลย"

มือเล็กลูบแก้มของจูชิมัตสึก่อนจะยิ้มแหยงๆก่อนจะหน้านิ้วเพราะความเจ็บยังมีอยู่ที่รอยชก
คารามัตสึเดินเข้ามาพร้อมความเป็นห่วงอย่างมากมือแกร่งอีกฝ่ายสัมผัสที่หน้าท้องตรงรอยช้ำนั้นอย่างเบามือ 
ร่างเล็กจับมือแกร่งของจูชิมัตสึที่เคยจับอยู่อย่างแน่น เจ็บสุดๆ

" ใจเย็นไว้นะมายลิตเติ้ลแคท ข้าจะรักษาให้อย่างอ่อนโยนที่สุด "

คำพูดทำให้ร่างเล็กโวยวายดิ้นไปมาเพราะความอิไต๊ จนทำให้เจ็บรอยมากกกว่าเดิมจูชิมัตสึมองสลับไปมา

" ยู๊! ท่าล็อกมัตเซิล!!~"

จูชิมัตสึจับล็อกแขนสองข้างของอิจิมัตสึไม่ให้ขยับมากกว่านี้ เพราะร่างเล็กจะเจ็บมากกว่าเดิมแน่ๆ

" ดีมาก My little brother "

คารามัตสึกล่าวแบบอิไต๊ๆก่อนจะกดแรงที่เดิมมากขึ้นส่งผลให้ร่างเล็กเริ่มแสดงอาการเจ็บออกมา

" อึก อา เจ็บ..ไอ้เฮงซวย "

เสียงครางเบาๆเอ่ยออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพราะอะไรกันอิจิมัตสึถึงแสดงทุกอย่างออกมา ทั้งๆที่เขาไม่ชอบแต่ร่างกายกลับห้ามไม่อยู่

" จะ เจ็บ อา เบาหน่อยคารามัตสึนี่ซัง "

เสียงหวาน ทำให้คนที่ตอนแรกอยากรักษาใบหน้าแดงฉาดขึ้นมา ทำไมน่ารักแบบนี้ 

" จะ จูชิ คายหน่อย ปวดแขนไปหมดแล้..อื้อ"

พอร่างเล็กหันหน้าไปก็ชิดกับปากร้อนของจูชิมัตสึก่อนปีศาจสายฟ้าจะปิดปากหวานจูบลงทันทีโดยร่างเล็กไม่อาจขัดขืนได้

" อื้อ!"

คารามัตสึก็กดเข้าไปเต็มแรง เพราะจูชิมัตสึเบี่ยงความสนใจของร่างเล็กได้ ความเจ็บรอยช้ำเริ่มหายไปด้วยพลังของคารามัตสึ คารามัตสึไม่ใช่สายรักษาหรือเวทย์แบบโจโรมัตสึเลยมีวิธีรักษาแบบที่แตกต่างไป 

" อา อ่า.."                                           

ริมฝีปากร้อนถอดออกใบหน้าหวานหอบหายใจช่างน่าดูชมจริงๆ คารามัตสึกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่นึกถึงตอนนั้นที่เขากับร่างเล็กร่วมระ..รั--เฮ้ย! ไม่ๆเดียวๆไม่ดีแน่ๆ
ร่างสูงสบัดความคิดชั่ววูบก่อนจะละมือออกจากหน้าท้องเรียบ

" อะ อย่า "

มือเล็กจับมือของคารามัตสึไว้ก่อนจะดึงให้มาสัมผัสอกข้างซ้ายของตน ใบหน้าสวย สีขึ้นหน้าอย่างเขินอาย

" ฉะ ฉันไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร แต่มันเต้นแรงตลอด ช่วยรักษาทีเถอะ "

ประโยคสุดขึ้นทำให้คารามัตสึอ้าปากค้างหันไปมองจูชิมัตสึให้ช่วยด้วย แต่ดูเหมือนร่างสูงจะเตรียมถอดลุดที่สวมของตนออกเหลือแค่เสื้อซับสีดำ

" นี่ซัง ผมจะช่วยเอง!~ "

ร่างสูงพูดพร้อมดึงคนตัวเล็กมาให้นั่งตักหันหน้าเข้าหาตัวเขา ก่อนจะประกบจูบอีกครับ สัมผัสที่ไม่อ่อนโยนไม่เร้าร้อนแบบของโอโซมัตสึโจโรมัตสึหรือแม้กระทั้งโทโดมัตสึทำให้ร่างเล็กไม่ค่อยอายเหมือนสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ดี

" อื้อ อา "

แขนเรียวคล้องคอแกร่งอย่างเผลอตัวมือแสนซนของจูชิลูบตามผิวแสนนุ่มนี้หรอร่างกายของอิจิมัตสึนี่ซัง อย่างกับผู้หญิง น่าหลงใหลจริงๆ
รสจูบเริ่มร้อนขึ้นเพราะทั้งคู่ต่างมีอารมณ์ร่วมที่เหมือนกันทำไม รู้สึกเช้ากันดีขนาดนี้นะ

" อะ อา .... "

อิจิมัตสึถอดจูบเองเพราะเหมือนขาดอากาศ หน้าสวยหอบหายใจอย่างหนัก ก่อนจะหันไปมองคารามัตสึที่ตอนนี้ปิดใบหน้าของตนเอง ช่างน่าแกล้งจริงๆ

" เฮ้ย ไอ้เวรคารา "

อิจิมัตสึเอ่ยก่อนจะขยับตัวออกจากจูชิมัตสึเข้าหาร่างสูงอีกคน ใบหน้าที่ดูยิ้มอย่างถูกใจในการกิริยาตอบสนองของคารามัตสึก่อนจะ ปลดกางเกงสีฉูดฉาดบาดตานั้นลง เผยให้เห็นบางสิ่งที่กำลังขยายผ่านชั้นใน...เฮ้ย!!

" ลายหน้าตัวเอง!! อัก!~"

จูชิมัตสึเห็นก็ลงไปกุมท้องหมุนด้วยความอืไต๊ ส่วนอิจิมัตสึวิญญาณเกือบออกจากร่างก่อนจะทำใบหน้าหงุดหงิดใส่ร่างสูง

" แกนี่มันจริงๆ "

ฟันขาวงับที่ชั้นในตัวนั้นก่อนจะดึงลงให้พ้นสายตา ก่อนจะตกตะลึงเมื่อกาบร้อนเด่งผงะขึ้นตรงหน้าของตน ทั้งๆที่ยังไม่เต็มทีแท้ๆ น่าหงุดหงิด ทั้งรูปร่างทั้งความบังเอิญทั้งไอ้นี้เขาแพ้ไอ้เฮงซวยหมดรูปเลย 

" อะ อิจิ อึก "

ฟันคมงับเบาๆที่แท่งเนื้อนั้นอย่างไม่พอใจ ถึงจะเจ็ลแต่ดูเหมือนร่างสูงจะรู้สึกแปลกๆที่ปนมาไม่น้อย ลิ้นร้อนค่อยๆเลียไล้ไปเรื่อยๆโดยไม่กล่าวอะไร โดยมือแกร่งพยายามดันหัวของร่างเล็กออก แต่ดูเหมือนยิ่งดันร่างเล็กจะเริ่ม รุนแรงขึ้น ริมฝีปากสวยกลืนกิน กายเนื้อนั้นจะหายไปในปาก 

" อา อืม อิจิมัตสึ"

เสียงครางต่ำในลำคอแสดงว่าร่างสูงรู้สึกดีในการกระทำนั้นแค่ไหน ดวงตาสีไพลินปิดลงพร้อมมือแกร่งที่เคยดันก็มาเป็นขยุ้มเส้นผมสีดำสวยอย่างเบามือ
จูชิมัตสึที่เพิ่งหายจากอาการเจ็บก็มองสะโพกบางที่ขยับนิดหน่อยอย่างไม่รู้ตัว มำให้สมองบ้าๆประมวลผลโดยการใช้มือแกร่งจับลงที่สะโพกจนร่างเล็กสะดุ้งตกใจ เป็นสัญญาณว่ายังรู้สึกตัวพร้อมดึงกางเกงวอมสีดำนั้นออก

" อะ จูชิ อื้ม!"

อิจิมัตสึที่รุ้ว่าร่างสูงจะทำอะไรก็ละปากจากกายเนื้อแต่ถูกมือแกร่งของคารามัตสึกดเอาไว้จนรู้สึกเจ็บที่ลำคอ

" อิจิอืม..อีกนิด ดีชะมัด"

คารามัตสึที่สติหลงไปกับอารมณ์ก็พยายามรั้งร่างเล็กเอาไว้ทำให้จูชิมัตสึได้สานงานต่ออย่างตามอารมณ์
อิจิมัตสึรู้สึกถึงสัมผัสของนิ้วที่ลูบผิวของตนอย่างรู้สึกแปลกๆ สองมือหนาจับลงที่สองแก้มก้นขาวพร้อมนวดเล่นอย่างสนุก 

" อื้มมม~ "

เสียงครางหวานในลำคอก่อนจะค่อยๆทำหน้าที่ของตัวเองต่อเพราะเหมือนการระบายอารมณ์ไม่อาจทำได้ในตอนนี้
จูชิมัตสึยิ้มกว้างพร้อมค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปอย่างสนใจ ความรู้สึกร้อนนุ่ม และสิ่งที่ตอดนิ้วเขาตุบตุบ อยากรู้ว่าถ้ารัด'อย่างอื่น'จะรู้สึกดีขนาดไหน เมื่อคิดได้จูชิมัตสึก็ปลดกางเกงเบสบอลของตนพร้อมซับใสสีดำสนิทลง เผยให้เห็นกายเนื้อที่ขยายอย่างไม่เต็มที่

" ขอละน๊าคร้าฟ~!! "

ร่างสูงเสียบกายของตนเข้าไปจนมิด จนร่างเล็กกระตุกปลดปล่อยออกมาเลอะพื้นห้องเปลี่ยนชุดทันที คารามัตสึที่รู้สึกถึงบางอย่างก็ลืมตามองสถานะการณ์ ก่อนจะรับ เอากายของตนออกจากปากเล็ก ใบหน้าหวาน ตาปรือเยิ้ม น้ำลายฉ่ำปากจนดูยั่วยวนใจ เสียงหอบเหนื่อย ที่เข้ากับเสียงครางในคอสลับกัน

" อิจิมัตสึ เป็นอะไรมากไหม! มายบราเทอร์หยุดก่อน "

คารามัตสึเอ่ยห้ามจูชิที่ตอนนี้อยากลงแรงมาก คารามัตสึมองร่างเล็กด้วยความเป็นห่วงก่อนร่างเล็กจะใช้มือเรียวจับกายเนื้อร้อนที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยเลียต่อ

" ตะ ต่อสิจูชิ อืมม.. นายจะทรมานนะ ไอ้บ้าคารา นายเป็นคนเริ่มเรื่องนะต่อให้จบ เดียวจะเย็นไปกว่านี้ "

อิจิมัตสึพูดก่อนจะก้มลงอมกายร้อนของปีศาจสีน้ำเงิน ความคับแน่นในปากและข้างในตัวที่ขยายขึ้นแสดงว่ามีอารมณ์ร่วมเต็มที่ 

" งั้นไม่เกรงใจละนะครัฟ! นี่ซัง!! อื้ม!~ รัดแน่นดีจัง~ 1 , 2 , 3---"

จูชิมัตสึกล่างพร้อมขยับสะโพกหนาเข้าออกและนับครั้งด้วย พอตามกระแทกเข้าทำให้ร่างเล็กแทบคลั้ง ทั้งจุกทั้งรู้สึกดี

" มายฮันนี่..อึก อย่างนั้นแหละ อา ดี"

คารามัตสึกล่าวพร้อมกระชับให้ปากเล็กทำหน้าที่ต่อโดยตัวเองค่อยๆ ซอยกายอย่างช้าๆ เป็นจังหวะ 
ความร้อนแรงเริ่มทวีคูณเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนร่างสูงคารามัตสึไม่อาจทนอยู่ มือหนาเผลอกดแรงจนร่างเล็กกระตุก ดวงตาเบิกกว้าง น้ำรักของปีศาจเลยมาแล้วค่อยๆลงไปในลำคอ เสียงหอบหนักขอคารามัตสึมาพร้อมแรงที่ปล่อยศีรษะเล็ก

" อา ...อะ.. อ๊า~ อื้อ~ จะ จู "

ร่างเล็กแทบไม่ได้หยุดหายใจ ร่างสูงจูชิมัตสึลงแรงเรื่อยๆอย่างไม่มีหยุดแถมที่จุดที่ชนข้างในอย่างเป็นจุดอ่อนของร่างเล็กเรียกเสียงครางได้ดีมาก

" 1257 1258!! 1259 !! ไม่หรอกไม่หรอก!~ ยังไม่พอ~~"

ร่างเล็กครางตามด้วยสติที่เหลือไม่มากคารามัตสึ ที่ขอแค่นั้นก็สวมกางเกงก่อนจะ ดึงใบหน้าหวานมาจูบเพื่อ ให้ใจเย็นลง ริมฝีปากที่ประสานกัน ความหวาน ความอ่อนโยน ที่ริมรสได้ทำให้ร่างเล็กเริ่มคายความกดดัน

" รักนี่ซังนะ!!~"

จูชิมัตสึกล่าวพร้อมการปลดปล่อยที่ยาวนาน ร่างเล็กกระตุกก่อนจะมือไม้อ่อนอย่างจับยาง ทั้งเหนื่อยทั้งรู้สึกดี มองพวกตัวแสบก่อนจะ ลุกไปหอมที่แก้มของทั้งคู่ก่อนจะหลับไป

(ตัดละ ฮ่าๆ)

ร่างสูงกับจูชิมัตสึเกี่ยวก้อยสัญญาว่าจะไม่กล่าวเรื่องนี้กับพี่ใหญ่แน่ๆ ก่อนจะอุ้มร่างเล็กไปยังที่นัดกัน

" มาช้านะคารา อา~ สุราขวดนี้รสเลิศจริงๆฮาๆ~"

โอโซมัตสึพูดทักทายพร้อมยกดื่มต่อด้วยความยิ้มแย้ม ก่อนจะหยิบขวดสุราคว่ำลงแสดงว่าหมดแล้ว

" จูชิมัตสึ เป็นไงบ้างไปเที่ยวกับอิจิมัตสึอีกครั้งสนุกไหมละ?"

โจโรมัตสึเอ่ยถามพร้อมขยับหางพวงใหญ่ทั้งเก้าหลีกทางให้นั่ง

" ทำไมพี่อิจิหลับแบบนั้นละฮะ?"

ทตตี้ที่เพิ่งจะเงยหน้าก็ถามถึงร่างเล็กทันที ทำเอาทั้งคู่เหงื่อตกไม่น้อย ก่อนปีศาจสีแดงจะกล่าว

" ก็เลี้ยงพวกตัวแสบมีใครบ้างไม่เหนื่อย 555เป็นข้าก็ไม่อยู่เฝ้าหรอก"

ผู้เป็นพี่เอ่ยอย่างไม่รับผิดชอบ ขอบคุณคร้าฟฟฟ ก่อนคารามัตสึจะเดินไปนั่งข้างๆกับโอโซมัตสึที่เป็นตำแหน่งพี่ใหญ่ตามลำดับ
ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะหันไปกระซิบโดยไม่มีใครรู้กับคารามัตสึ

" เจ้าคิดว่าในโลกนี้มีอะไรที่เป็นความลับกับข้าได้บ้างล่ะหึหึ~"

คำพูดนั้นทำให้คารามัตสึหน้าซีด ก่อนจะหันไปมองพี่ชายของตนที่หยิบเนื้อปลาแผ่นบางๆอย่างซาชิมิเข้าปากอย่างอารมณ์ดีพร้อมยกยิ้มใส่ พี่ใหญ่ของเขา รู้ทุกอย่างจริงๆ คารามัตสึยิ้มตอบก่อนจะเปิดพูดเรื่องตามแนวตน 

สายตาสีแดงเหยียดมองพระจันทร์ที่เริ่มจะหายไป อีกไม่นานสินะเจ้านั้นจะมาทำร้ายความสุขของอิจิมัตสึ เด็กน้อยที่น่ารักของเขา
นกในกรงน่ะข้าไม่มีทางปล่อยให้เจ้าเป็นอิสระอีกเป็นครั้งที่สอง ... และ อสรพิษที่จะกินนกของเขา จะทำลายให้สิ้นซาก