ความจริง

คารามัตสึแสยะยิ้มให้เห็นฟันคม ….น่ากลัว คนตรงหน้า หน้ากลัว

มือหนาที่บีบลำคอเล็กคายอรงเพื่อไม่ให้อิจิมัตสึตายสะก่อนที่จะได้เริ่ม …. การทำอาหาร

“ อ๊ะ ! หยุดนะ “

อิจิมัตสึ รับรู้ถึงนิ้วแกร่งที่สอดเข้ามาอย่างแรงที่ช่องทางนิ่ม

“ แน่ใจหรอให้หยุดที่ตรงๆนั้นกำลัง รัด นิ้วข้าสะแน่น หึหึ~”

คำพูดไร้ยางอายของอีกคนทำให้คนตัวเล็กแทบคลั่ง นิ้วแกร่งกระแทกเข้าไปโดนจุดกระสันของคนตัวเล็กเพื่อ แกล้งและเยาะเย้ย

ยิ่งกดตรงๆนั้น มันก็ตอดรัดกว่า เดิม ใจจริงอยากใส่สิ่งที่ใหญ่กว่านี้ แต่...มันจะไม่สนุกและสาแก่ใจกับแมวน้อย ตัวนี้ที่ทำต่อความรู้สึกของเขา เขาต้องการจะล่าอีกคน….อย่างใจเย็นที่สุด

“...อ่า ข้าว่า เจ้าคงหิวอยู่ถึงได้ รัดสะแบบนี้ “

คารามัตสึถอดนิ้วของตนออกพร้อม เอื้อทมือไปหยิบ สิ่งในครัว พร่าง มองมันอย่างสนุกใจ ‘แครอท’ หัวขนาดไม่ใหญ่นักถูกปรากฏในสายตาอิจิมัตสึ

“ มะ ไม่ตลกแล้วละ!! อึก!~ เจ็บ “

คารามัตสึไม่สนใจเสียงห้ามใดๆของร่างเล็ก กดด้านแหลมมนของผักในมือเข้าไปที่ช่องทางแสนตระกละ อ่า…. ช่องทางรักของมายสวีทกำลังขมิบอย่างน่าชมจริงๆ

“ หึ… พอมองแบบนี้ มายสวีทดูลามกมากๆเลยนะ~”

“ สวะเอ้ย! อาา~...อา “

คำสถบถูกเอ่ยแต่ไม่เคืองอะไรกับตนนัก มือหนาจับต้นหัวแล้วลงแรงขยับเข้าออก เล็กน้อยก่อนจะปล่อยมือ มองดู ภาพตรงหน้า

ขาขาวอ้ากว้าง โดยมีแครอทของใหญ่ละมั้งที่กำลังสั่นราวกับจะหลุดออกมา เสียงครางอื้อ และแก่นกายน้อยที่ตั้งเพราะกามอารมณ์

อยากจะกลืนกินแทบทันที

“ มายลิตเติ้ลอิจิมัตสึ~ ถ้าเจ้าบอกว่าจะรักแค่ข้า จะไม่ยุ่งกับมายบารเทอร์ข้าจะหยุดแล้วจะอ่อนโยนกับเจ้า understand? “

ใบหนาที่เชยคางมนของอีกคนให้สบสายตาของตน จ้องมองอย่างให้โอกาสคนตรงหน้า

“ ไม่… ฉัน..อือ ฉันไม่มีทางรัก ตัวประหลายใจร้ายแบบพวกนาย!”

แมวพยศยังดื้อด้าน…. มันก็พลากความอดทนของตนเช่นกัน!!!

คารามัตสึ กระชากสิ่งในตัวร่างเล็กออกพร้อมดึงคนตัวเล็กมาพาดบ่า ขาที่ยาวทำให้ก้าวไปถึงที่หมายได้ดี

บรรได คารามัตสยืนพิงหัวบรรไดทางขึ้นก่อนจะจับสะโพกมนแน่น สายตาแทบจะกลืนกินคนตรงหน้า ก่อนจะยกคนตัวเบาขึ้น จ่อกายร้อนของตนกับช่องทางที่ขมิบเหมือนต้องการสิ่งๆนั้น

“ ข้าให้ตอบอีกครั้งก่อนที่ ข้าจะไม่ให้โอกาสอีก “

“ ไม่… ทำแบบนี้ไป ฉันก็ไม่มีทางรักคนแบบแก “

ใบหน้าที่ขมวดคิ้วของคารามัตสึ กระตุกยิ้มพร้อมกดเอวบางลงใส่กายของตนจะมิดในครั้งเดียว

“ อ๊าา!! “

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บ ช่องทางที่เคยฉีกตอนคืนนั้นตอนนี้กลับ มาฉีกอีกครั้ง เจ็บจนหายใจแทบไม่ออก ใหญ่กว่าแครอทเมื่อกี้สะอีก ร่างเล็กดิ้นจนน่ารำคาญ คารามัตสึ จับล็อกคนตัวเล็กให้อยู่นิ่งๆพร้อมสวนสะโพกของตนกระแทกอย่างแกล้ง

“ อ๊า! อื้อ หะ อือ หยุด อ๊ะ “

ดวงตาสีนิลแสนสวยยามที่น้ำตาไหลเอ่อล้น ช่างน่า รักกว่าอะไร สายตาคมของคารามัตสึมอง ไหล่ขาวที่พ้นเสื้อสีดำของคนตัวเล็กก่อนจะอ้าปากกัด มัน

“ อ้าก! อะ จะ เจ็บ อื้อ อย่า พะ อา “

เสียงร้องปนคราง อย่างน่าเวทนาของร่างเล็กที่ ถูกมือหนาให้ขยับขึ้นลงรับแรงกระแทกจากอีกคน

คารามัตสึ ดื่มเลือดรสเลิศที่เคยชิมไปไม่นานนักอีกครั้ง ชอบ หวานทั้งตัว ริมฝีปาก ร้อนไล้ สร้างรอยความเป็นเจ้าของกับคนตัวเล็ก เสียงพายุที่กระหน่ำ กลบเสียงครางละหงของอิจิมัตสึที่เปลี่ยนเสียงร้องจากความเจ็บเป็นสุขสม แต่มีเพรยฃน้ำตาที่ไหลไม่หยุดเท่านั้น

“ หะ หวาน อา… หวานเหลือเกิน อิจิมัตสึ”

เสียงครางต่ำในลำคอที่พอใจกับร่างเล็กที่กำลังร่อนสะโพกเอง อย่างไม่รู้ตัวว่าเขาหยุดที่จะทำแล้ว สายตามองอีกคนอย่สงหลงใหล ถึงแปดเปื้อนแต่ยังไงข้าก็รักคนคนนี้สะเหลือเกิน

“ อ๊ะ อื้ออ อาา ~ อะ อย่า “

ใบหน้าคมกระตุกยิ้มก่อน จะปิดริมฝีปากที่พ้นเสียงหวานด้วยการจูบแสนเร้าร้อนของตน ลีลาของเขาอาจไม่เด็ดเท่าจํชิมัตสึที่สายเลือดรวามฮีทมันเต็มแต่ แต่ ความเร้าร้อนของข้า ก็ไม่แพ้เช่นกัน

“ อื้ออ~ ..อือ  “

อิจิมัตสึหลงระเริงในรสที่หวานหอมของบทรักนี้มาก เผลอปล่อยตัวจูบกลับคนใจร้ายตรฃหน้าพร้อมกับปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแกร่ง มือเล็กเอื้อมไปลูบแผ่นหลังอีกคนที่มีสันขึ้นมา

“ อะ อึก!! “

ร่างสูงกระแทกสะโพกนิ่มอย่างแรงพร้อมปลดปล่อยความร้อนในร่างตรงหน้ามือที่โอบหลังของตนกรีดรูดเป็นรอยเล็บทางยาว แต่ไม่อาจสร้างความเจ็บปวดให้เขาได้สักนิด

“ แฮกๆๆ...อา~... ระ ร้อน “

ใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อ ตกลงซบอกกว้างของคนตางหน้า หอบหายใจอย่างเหนื่อย ปริมาตรน้ำกามร้อนของอีกคนเยอะมากจนไหลล้นออกมาจากช่องทางเล็ก

ร้อน….

เอ่ะ… มือหนาอีกคนดึงปลายคางรนตัวเล็กให้สบตามองอีกครั้ง

“ no no~  ราตรีนี้อีกยาวนะ มายฮันนี่~ มาเริ่มกันจนกว่าเจ้าจะยอมรับข้าเป็น สามีเถอะ”

…

..

ร่างเล็กนอนสลบไสลบนเตียงนุ่ม ตามร่างกายมี รอยสีกุหลาบเป็นฉ้ำๆ… หลังจบกิจกรรมที่รุนแรงของคารามัตสึ เพราะ...คนตัวเล็กสลบไป ถ้าไม่สลบก็คงจะต่อ

“.....”

นิ้วแกร่งเขี่ยผมที่ปรกใบหน้าหวานที่เขาหวงแหนอย่างอะไรดี ที่ทำแบบนี้เพราะความโกรธและสัญชาตญาณล้วนๆ ถ้าตื่นคงต้องขอโทษ…

“ อิจิมัตสึ… ข้ารักเจ้า จากหัวใจของข้าเลย “

“ ข้า..แค่หวังให้เจ้า มีใจให้ข้าสักนิด … ได้โปรด...มายเลิฟ “

คารามัตสึที่กลับร่างเดิมก้มใบหน้าที่ราวกับเทพท้องทะเลไม่ปราณ ไปจูบปลอบริมฝีปากนิ่ม

“ นี่ซังทำลงไปแล้วสินะครับ ! ฮ่าๆ~”

เสียงหัวเราะระรัวของผํ้เป็นน้องทำให้ ความใจเย็นของคารามัตสึดับลงสายตามิงไปยังต้นเสียงที่หน้าห้อง

“ ทำแต่สองทุ่มยัน ตีหนึ่ง อิจิมัตสึซังสุดยอดเลยน้า!~ เอาไว้ครั้งหน้าค่อย ต่อละกัน” จูชิมัตสึยิ้มร่าพร้อมเดินตรงไปมองร่างเล็ก เต็มด้วยร่องรอยที่พี่เขาสร้าง…. ตามแผน…

จิตใจของอิจิมัตสึซังหวาดกลัว …. ผมก็จะค่อยดึงพี่ที่บริสุทธิ์ลงสู่ความมืด ยิ่งซื่อ...ยิ่งอ่อนโยน… พี่ก็จะถูกผมกลืนกิน ก่อนจะถึงราตรีต่อไป ผมจะปล่อยให้นี่ซังดื่มดำกับร่างกายของอิจิมัตสึซัง แล้วผมขอบอกว่า…. จะชุบกายที่มือมิดของอิจิมัตสึเป็นเจ้าสาวที่สมบูรณ์แบบที่สุด เนอะ ….

โฮมุระจัง

ความแตกต่าง

[ Fic Osomatsu-san! ] Deep Love in Sea รักสุดหัวใจในท้องทะเล (karaxichixjyushi)

“ ได้เวลาสนุกแล้วสิ หึหึ”

จูชิมัตสึ ไม่พูดเปล่า กระชับร่างบางให้นอนคว่ำเพื่อจะได้ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ขอโทษด้วยนะ นี่ซัง…. ผมจะทำให้ เจ้าสาวของผม ยอมรับและต้องการผมผู้เดียว

ใบหน้าที่ปนเปความรู้สึก ดวงตากลมประกายแสนงดงามเหมือนหินแก้วหายากในท้องสมุทร ผิวนวลขาวกำลังสั่นกลัว ริมฝีปากสดเอ่ยปากห้ามทั้งๆที่ร่างกายส่วนล่างกำลังเรียกร้องเขาสะเหลือเกิน

พวกปากไม่ตรงกับใจน่าฝึกให้เชื่อง …. ผมดูโรคจิตชะมัด… แต่ก็เพราะคนตรงหน้านั้นแหละ

นิ้วที่สอดเปิด ทางเล็กค่อยๆดึงออกแล้ว มาดึงกางเกงว่ายน้ำของตนออก ความเป็นชายที่แข็งจนปวดหนึบ อยากเข้าไปสัมผัสความนุ่มเหมือนกับนิ้วของเขา

“ อะ อย่า.. อึก “

คนตัวเล็ก คลอด้วยน้ำตา ร้องสะอึกสะอื้นน่ารักน่าหลงไหลชะมัด

สัญชาตญาณดิบแผ่ซ่านทั่วร่างกาย ฝ่ามือใหญ่ดึงสะโพกมนนั้นพร้อมวางนาบเนื้อร้อนที่ร่องแก้มก้นนิ่มมืออย่างจงใจแกล้ง

“อั่ก!!!! อา”

รอยยิ้มหื่นกระหายปรากฏพร้อมลำเนื้อที่สอดใส่ช่องทางนุ่มที่ไม่เคยผ่านมาก่อน ช่องทางอีกคนยังไม่ทันปรับตัวกับแก่นกายใหญ่ส่งผลให้ช่องทางคับเเคบจะมีเลือดไหลออกมานิดๆตามส่วนอ่อนไหวของเขา ครั้งแรกสินะ ! หรือ ป่องก่อนแต่ง เขาเปิดซิงค์ อิจิมัตสึซัง

“ อ๊า เจ็บ มันเจ็บ เอาออกไป!! จูชิ มันเจ็บอา!!”

แมวน้อยเริ่มโวยวาย แต่เมื่อเข้ามาก็ขอไม่อยู่เฉยๆละ มือจับสะโพกนิ่มยึดแล้วเริ่มขยับอย่างรุนแรงไม่สนใจครั้งแรกของคนตรงหน้าพร่างก้มลงกระซิบข้างใบหน้าหวานอย่างหยอกเล่น

“ ไม่เกินสี่ห้าครั้ง อิจิมัตสึก็จะมีแค่ผม “

ไม่ต้องปลอมตัวอีกแล้วอีกคนรู้ว่าเขาเป็นใครแล้ว แต่ใครจะสนละ อีกคนเป็นของของเขาแล้ว จะทำให้เชื่องเอง

“ อ๊า แน่นจังในตัวอิจิมัตสึซัง อื้อ นี่แนะๆ 5555!~ ซี๊ดด “

เสียงสูดปากอย่างพอใจ ร่างด้านใต้ ดูจะเชื่องขึ้น ก่อนจูขิมัตสึจะหยุดดูผลงานเล็กน้อย ช่องทางที่ตระกละตะกลามกำลังตอดรัดจูชิน้อยจนปวด

“ ดูจากมุมนี้ อิจิมัตสึซังลามกจังครับ เอ่ะ! จะหลุดแล้วๆ ไม่ได้นะ~~ ผมยังไม่เสร็จเลย ฮึบ!”

“ อ๊าา”

ร่างกายเห็นช่องทางกำลังดันกายร้อนออกเลยกระแทกแกล้งเข้าไปเชิงบอกว่าอย่าคิดจะทำเลย อิจิมัตสึร้องครางเสียงหวานอย่างห้ามไม่ได้สักนิดน้ำตาไหลอาบแก้ม ทรมานแต่สุขสม จะตายแล้ว

“ ถ้า ไม่อยากให้ หลุดอีกก็รัดมันแน่นๆนะครับ หึหึ~ อา “

จูชิมัตสึเร่งจังหวะเร็วขึ้น...เร็วขึ้นอีก ร่างเล็กคลอตามท่าพรรค์ราวกับสัตว์ไม่มีผิด อาย อับอาย อิจิมัตสึปล่อยให้ร่างกายยอมไป บทรักที่จำต้องยอมทำได้เพียงสร้างความพอใจให้คนด้านหลังเท่านั้น

“ อ๊ะ อาา จะ จู อื้อออ!!!”

แก่นกายเล็กปลดปล่อยเลอะ เตียงจนเป็นร่องรอยคราบเท่าไหร่ไม่รู้ ร่างสูงจะอดทนสูงไปไหนกันนะ ก่อนในหัวของอิจิมัตสึจะขาวโพนเพราะ ความอุ่นในช่องท้องน้อย สิ่งใหญ่ในกายเล็กที่ลงแรงกระแทกอีกสองสามครั้งและกระตุกสั่นภายใน

“ อึก! อื้ม~ ฟู่~~ หมดก๊อกแรก อิจิมัตสึน่ารักมากเลยครับ “

เจ้าของผู้กระทำเรื่องแย่เช่นนี้พูดอย่างไม่สะทกสะท้านแล้วถอดกายตนเองออกก่อนมันจะแข็งอีก ยามหลุดออกจากช่องทางก็ส่งเสียงดังบ็อก เหมือนเปิดฝาขวด หยาดน้ำสีขาวปนแดงนิดๆ ไหลอาบน่องขาขาวปริมาตรน้ำรักของปลากับคนมันต่างกันมาก เพราะ ท้องน้อยๆของอิจิมัตสึ ป่องนูนขึ้นมานิดๆเกินปริมาตรของคน

จูชิมัตสึจับร่างน้อยให้หันมา เพื่อดูชมผลงานของตนเอง น่ารัก ก่อนเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาจะก้มลงประทับจูบที่สองของร่างเล็กไร้สติที่สลบไปสะก่อนจะให้ถึงรอบสอง

พี่คาราได้จูบแรก แต่ผมน่ะ เป็นสามีคนแรกของอิจิมัตสึซัง

เอ่ะ จริงสิ ถ้าอิจิมัตสึซังบอกคารามัตสึนี่ซัง มันก็จะไม่เป็นตามแผนผม~~ งั้น ขอถ่ายรูปที่ระลึกความทรงจำที่แสนหวานสะหน่อยนะครับ

คงไม่ว่าอะไรกันนะ เจ้าสาวแสนน่ารักของผม

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อย่าลืมให้กำลังใจด้วยน้าาา //แนะนำในเด็กดี เผื่อจะลงเร็วขึ้น

สงคราม

“ ไม่ได้!! อึก!!! อย่า…. อย่านะ “

คำพูดห้ามปรามถูกปิดโดยมือแกร่งที่มาล็อกคอของตนเอาไว้

มืออีกข้างลูบสะโพกมนแล้วไล้ลงมาถึงขอบชั้นในสีดำสนิท พร่างก้มลงกระซิบ

“ สีดำหรอ….เซ็กส์ซี่เป็นบ้าเลยนะ หึหึ”

อิจิมัตสึหูอื้อไปหมด เพราะจะขาดอากาศก่อนมือนั้นจะคายให้ร่างเล็กได้มีชีวิตต่อ

แต่คราวน่าสงสาร ของชั้นในตัวน้อยที่ถูกดึงลงที่ข้อเท้าของอิจิมัตสึอย่างง่ายดาย สายตาที่จับจ้องร่างของเขารู้ดีถึงความกระหาย น่ากลัว...น่ากลัว

“ อ๊า…”

ฝ่ามือร้อน กรอบกุมส่วนอ่อนไหวของคนตรงหน้าพร่างหยอกเล่นราวกับกลั่นแกล้ง

“ อื้ออ..อ อย่าจับนะ … “

ความเปียกที่ขอบตาสีนิล น้ำตา น้ำตากำลังจะไหล เขากำลังถูกปลา วิปริตกระตุ้นให้มีอารมณ์ร่วม

“ อั่ก… อะไรน่ะ! เอาอะไรเข้ามา “

ความรู้สึกที่แทรกเข้ามาเขารับรู้ได้ไม่ได้ใหญ่นัก นิ้วหรอ!! มันกำลัง เข้ามา...อึก

“...อื้มม..ม .. ไม่เอา “

ใบหน้าหวานส่าย ไป มือ กำผ้าปูที่นอนจะยับยู้ยี้ ริมฝีปากอ้าอกส่งเสียงครางหวานอย่างห้ามไม่ได้เมื่อ นิ้วที่สองเข้ามา แหวกช่องทางที่ไม่มีใครรุกราน...แม้แต่ครั้งเดียว

ร่างสูงที่มองการจุดตรงนี้แทบไม่อยากจะพูดแต่คำเดียว...ว่า ...แม่งโคตรสนุก

ใบหน้าที่ขึ้นสีน่ารักที่กำลังยั่วเขาอยู่แล้วช่องทางที่ตระกละตะกลามทั้งๆที่เป็นครั้งแรก เร้าใจกว่า… คนไหนๆสะอีก

ขอโทษด้วยนะอิจิมัตสึซัง

ผมคงจะสัญญาไม่ได้ว่าจะไม่จับอิจิมัตสึ กระแทกจนสลบไป

หึหึ

“ ได้แล้วสนุกแล้วสิ หึหึ”