คารามัตสึแสยะยิ้มให้เห็นฟันคม ….น่ากลัว คนตรงหน้า หน้ากลัว
มือหนาที่บีบลำคอเล็กคายอรงเพื่อไม่ให้อิจิมัตสึตายสะก่อนที่จะได้เริ่ม …. การทำอาหาร
“ อ๊ะ ! หยุดนะ “
อิจิมัตสึ รับรู้ถึงนิ้วแกร่งที่สอดเข้ามาอย่างแรงที่ช่องทางนิ่ม
“ แน่ใจหรอให้หยุดที่ตรงๆนั้นกำลัง รัด นิ้วข้าสะแน่น หึหึ~”
คำพูดไร้ยางอายของอีกคนทำให้คนตัวเล็กแทบคลั่ง นิ้วแกร่งกระแทกเข้าไปโดนจุดกระสันของคนตัวเล็กเพื่อ แกล้งและเยาะเย้ย
ยิ่งกดตรงๆนั้น มันก็ตอดรัดกว่า เดิม ใจจริงอยากใส่สิ่งที่ใหญ่กว่านี้ แต่...มันจะไม่สนุกและสาแก่ใจกับแมวน้อย ตัวนี้ที่ทำต่อความรู้สึกของเขา เขาต้องการจะล่าอีกคน….อย่างใจเย็นที่สุด
“...อ่า ข้าว่า เจ้าคงหิวอยู่ถึงได้ รัดสะแบบนี้ “
คารามัตสึถอดนิ้วของตนออกพร้อม เอื้อทมือไปหยิบ สิ่งในครัว พร่าง มองมันอย่างสนุกใจ ‘แครอท’ หัวขนาดไม่ใหญ่นักถูกปรากฏในสายตาอิจิมัตสึ
“ มะ ไม่ตลกแล้วละ!! อึก!~ เจ็บ “
คารามัตสึไม่สนใจเสียงห้ามใดๆของร่างเล็ก กดด้านแหลมมนของผักในมือเข้าไปที่ช่องทางแสนตระกละ อ่า…. ช่องทางรักของมายสวีทกำลังขมิบอย่างน่าชมจริงๆ
“ หึ… พอมองแบบนี้ มายสวีทดูลามกมากๆเลยนะ~”
“ สวะเอ้ย! อาา~...อา “
คำสถบถูกเอ่ยแต่ไม่เคืองอะไรกับตนนัก มือหนาจับต้นหัวแล้วลงแรงขยับเข้าออก เล็กน้อยก่อนจะปล่อยมือ มองดู ภาพตรงหน้า
ขาขาวอ้ากว้าง โดยมีแครอทของใหญ่ละมั้งที่กำลังสั่นราวกับจะหลุดออกมา เสียงครางอื้อ และแก่นกายน้อยที่ตั้งเพราะกามอารมณ์
อยากจะกลืนกินแทบทันที
“ มายลิตเติ้ลอิจิมัตสึ~ ถ้าเจ้าบอกว่าจะรักแค่ข้า จะไม่ยุ่งกับมายบารเทอร์ข้าจะหยุดแล้วจะอ่อนโยนกับเจ้า understand? “
ใบหนาที่เชยคางมนของอีกคนให้สบสายตาของตน จ้องมองอย่างให้โอกาสคนตรงหน้า
“ ไม่… ฉัน..อือ ฉันไม่มีทางรัก ตัวประหลายใจร้ายแบบพวกนาย!”
แมวพยศยังดื้อด้าน…. มันก็พลากความอดทนของตนเช่นกัน!!!
คารามัตสึ กระชากสิ่งในตัวร่างเล็กออกพร้อมดึงคนตัวเล็กมาพาดบ่า ขาที่ยาวทำให้ก้าวไปถึงที่หมายได้ดี
บรรได คารามัตสยืนพิงหัวบรรไดทางขึ้นก่อนจะจับสะโพกมนแน่น สายตาแทบจะกลืนกินคนตรงหน้า ก่อนจะยกคนตัวเบาขึ้น จ่อกายร้อนของตนกับช่องทางที่ขมิบเหมือนต้องการสิ่งๆนั้น
“ ข้าให้ตอบอีกครั้งก่อนที่ ข้าจะไม่ให้โอกาสอีก “
“ ไม่… ทำแบบนี้ไป ฉันก็ไม่มีทางรักคนแบบแก “
ใบหน้าที่ขมวดคิ้วของคารามัตสึ กระตุกยิ้มพร้อมกดเอวบางลงใส่กายของตนจะมิดในครั้งเดียว
“ อ๊าา!! “
เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บ ช่องทางที่เคยฉีกตอนคืนนั้นตอนนี้กลับ มาฉีกอีกครั้ง เจ็บจนหายใจแทบไม่ออก ใหญ่กว่าแครอทเมื่อกี้สะอีก ร่างเล็กดิ้นจนน่ารำคาญ คารามัตสึ จับล็อกคนตัวเล็กให้อยู่นิ่งๆพร้อมสวนสะโพกของตนกระแทกอย่างแกล้ง
“ อ๊า! อื้อ หะ อือ หยุด อ๊ะ “
ดวงตาสีนิลแสนสวยยามที่น้ำตาไหลเอ่อล้น ช่างน่า รักกว่าอะไร สายตาคมของคารามัตสึมอง ไหล่ขาวที่พ้นเสื้อสีดำของคนตัวเล็กก่อนจะอ้าปากกัด มัน
“ อ้าก! อะ จะ เจ็บ อื้อ อย่า พะ อา “
เสียงร้องปนคราง อย่างน่าเวทนาของร่างเล็กที่ ถูกมือหนาให้ขยับขึ้นลงรับแรงกระแทกจากอีกคน
คารามัตสึ ดื่มเลือดรสเลิศที่เคยชิมไปไม่นานนักอีกครั้ง ชอบ หวานทั้งตัว ริมฝีปาก ร้อนไล้ สร้างรอยความเป็นเจ้าของกับคนตัวเล็ก เสียงพายุที่กระหน่ำ กลบเสียงครางละหงของอิจิมัตสึที่เปลี่ยนเสียงร้องจากความเจ็บเป็นสุขสม แต่มีเพรยฃน้ำตาที่ไหลไม่หยุดเท่านั้น
“ หะ หวาน อา… หวานเหลือเกิน อิจิมัตสึ”
เสียงครางต่ำในลำคอที่พอใจกับร่างเล็กที่กำลังร่อนสะโพกเอง อย่างไม่รู้ตัวว่าเขาหยุดที่จะทำแล้ว สายตามองอีกคนอย่สงหลงใหล ถึงแปดเปื้อนแต่ยังไงข้าก็รักคนคนนี้สะเหลือเกิน
“ อ๊ะ อื้ออ อาา ~ อะ อย่า “
ใบหน้าคมกระตุกยิ้มก่อน จะปิดริมฝีปากที่พ้นเสียงหวานด้วยการจูบแสนเร้าร้อนของตน ลีลาของเขาอาจไม่เด็ดเท่าจํชิมัตสึที่สายเลือดรวามฮีทมันเต็มแต่ แต่ ความเร้าร้อนของข้า ก็ไม่แพ้เช่นกัน
“ อื้ออ~ ..อือ “
อิจิมัตสึหลงระเริงในรสที่หวานหอมของบทรักนี้มาก เผลอปล่อยตัวจูบกลับคนใจร้ายตรฃหน้าพร้อมกับปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแกร่ง มือเล็กเอื้อมไปลูบแผ่นหลังอีกคนที่มีสันขึ้นมา
“ อะ อึก!! “
ร่างสูงกระแทกสะโพกนิ่มอย่างแรงพร้อมปลดปล่อยความร้อนในร่างตรงหน้ามือที่โอบหลังของตนกรีดรูดเป็นรอยเล็บทางยาว แต่ไม่อาจสร้างความเจ็บปวดให้เขาได้สักนิด
“ แฮกๆๆ...อา~... ระ ร้อน “
ใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อ ตกลงซบอกกว้างของคนตางหน้า หอบหายใจอย่างเหนื่อย ปริมาตรน้ำกามร้อนของอีกคนเยอะมากจนไหลล้นออกมาจากช่องทางเล็ก
ร้อน….
เอ่ะ… มือหนาอีกคนดึงปลายคางรนตัวเล็กให้สบตามองอีกครั้ง
“ no no~ ราตรีนี้อีกยาวนะ มายฮันนี่~ มาเริ่มกันจนกว่าเจ้าจะยอมรับข้าเป็น สามีเถอะ”
…
..
ร่างเล็กนอนสลบไสลบนเตียงนุ่ม ตามร่างกายมี รอยสีกุหลาบเป็นฉ้ำๆ… หลังจบกิจกรรมที่รุนแรงของคารามัตสึ เพราะ...คนตัวเล็กสลบไป ถ้าไม่สลบก็คงจะต่อ
“.....”
นิ้วแกร่งเขี่ยผมที่ปรกใบหน้าหวานที่เขาหวงแหนอย่างอะไรดี ที่ทำแบบนี้เพราะความโกรธและสัญชาตญาณล้วนๆ ถ้าตื่นคงต้องขอโทษ…
“ อิจิมัตสึ… ข้ารักเจ้า จากหัวใจของข้าเลย “
“ ข้า..แค่หวังให้เจ้า มีใจให้ข้าสักนิด … ได้โปรด...มายเลิฟ “
คารามัตสึที่กลับร่างเดิมก้มใบหน้าที่ราวกับเทพท้องทะเลไม่ปราณ ไปจูบปลอบริมฝีปากนิ่ม
“ นี่ซังทำลงไปแล้วสินะครับ ! ฮ่าๆ~”
เสียงหัวเราะระรัวของผํ้เป็นน้องทำให้ ความใจเย็นของคารามัตสึดับลงสายตามิงไปยังต้นเสียงที่หน้าห้อง
“ ทำแต่สองทุ่มยัน ตีหนึ่ง อิจิมัตสึซังสุดยอดเลยน้า!~ เอาไว้ครั้งหน้าค่อย ต่อละกัน” จูชิมัตสึยิ้มร่าพร้อมเดินตรงไปมองร่างเล็ก เต็มด้วยร่องรอยที่พี่เขาสร้าง…. ตามแผน…
จิตใจของอิจิมัตสึซังหวาดกลัว …. ผมก็จะค่อยดึงพี่ที่บริสุทธิ์ลงสู่ความมืด ยิ่งซื่อ...ยิ่งอ่อนโยน… พี่ก็จะถูกผมกลืนกิน ก่อนจะถึงราตรีต่อไป ผมจะปล่อยให้นี่ซังดื่มดำกับร่างกายของอิจิมัตสึซัง แล้วผมขอบอกว่า…. จะชุบกายที่มือมิดของอิจิมัตสึเป็นเจ้าสาวที่สมบูรณ์แบบที่สุด เนอะ ….
โฮมุระจัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น