โทษความผิด

[ Fic Osomatsu-san! ] รักร้ายภูตปีศาจ! (ALLICHI)

ร่างเล็กรู้สึกถึงลิ้นร้อนที่เลียมุมปากของเขา ก่อนจะก้มลงกัดไหล่มนอย่างแรง ดวงตาสีม่วงสั่นด้วยความเจ็บ เลือดสีแดงสดค่อยๆซึมผ่านรอยกัด รสชาติคาวของเลือดปนหวานราวกับน้ำผึ้งเลิศรสที่ทำให้หลงใหล ใบหน้าคมได้รูปเงยมองหน้าหวาน ดวงตาอย่างอัญมณีเลอค่า ผสมอย่างลงตัวกับหยาดน้ำตาทำให้ดูส่องประกายยิ่งขึ้น ร่างสูงยิ้มยออย่างผู้เหนือกว่า ก่อนจะอุ้มร่างข้างใต้โยนลงเตียงของตนพร้อมถอดชุดที่เพิ่งใส่ไปไม่นานออก

" อย่านะ โทโดแกเป็นบ้าอะไร! พวกเราเป็นญาติกันนะเฟ้ย "

อิจิมัตสึขยับไปชนหัวเตียงเหมือนลูกนกที่จนมุมจริงๆ

 " พี่อิจินี่คิดลึกจังนะ ผมแค่จะสอนว่าไม่ควรเชื่อใจคนอื่นเฉยๆ~"

ใบหน้าคมที่เคยดึงดูสาวๆมากมายแต่ตอนนี้ช่างราวกับปีศาจที่จะกินเลือดเนื้อของเหยื่ออันโอชะ

 " ออกไปนะเฟ้ย!! อึก!"

 กายหนาพุ่งไปคร่อมร่างที่เล็กอยู่ข้างใต้เช่นเดิมก่อนจะใช้มือหนาล็อกใบหน้าเล็กเอาไว้

" หึ ช่างอ่อนแอ "

ปากร้อนกดจูบริมฝีปากบางอย่างแรงแต่คนตัวเล็กกลับเม้มปากแน่ หึ ดิ้นรนน่ะสนุกกว่า ฟันขาวขบกัดริมฝีปากที่ดื้อด้านนั้นอย่างแรงจนร่างเล็กเปิดปากให้ร่างสูง เข้าไปได้ รสจูบที่เร้าร้อนทำให้คนตัวเล็กแทบจะตาย สติที่เลือนพยายามใช้เรี่ยวแรงมือที่เป็นอิสระไขว่ขว้างก่อนจะ

!!

 นาฬิกาที่อยู่บนหัวนอนถูกจับมาทุบใส่หัวร่างสูงเต็มแรง จนโทโดมัตสึละจูบกุมด้านที่ถูกทุบด้วยความเจ็บ ดวงตาจ้องร่างเล็กที่หอบหายใจอย่างโกรธจัด มือแกร่งตบที่หน้าอีกฝ่ายอย่างแรงจนเลือดกลบปากอีกครั้ง กางเกงวอมสีเข้มถูกกระชากออกอย่างไม่ใยดีอีก

 " หยุด "

 เสียงสั่นเครือเอ่ยออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลคลอด้วยความหวาดกลัว

" มีใครหน้าไหนจะโง่หยุดตามที่ขอละ!"

ร่างสูงปลดกางเกงยีนออก แต่ร่างเล็กหันหลังเพื่อพยายามตกายหนี หึ ! มือเล็กเอื้อมไปหยิบมือถือของตนที่หล่นจากกระเป๋ากางเกงแต่ก็ต้องเปลี่ยนเป็นจิกที่นอนด้วยความเจ็บปวดที่สุด

 " อ้ากก!! อะ เอาออกไป"

มือหนาจับสะโพกมนก่อนจะกระแทกกายเข้ามาอีกครั้งจนมิด เรียกเสียงร้องได้ดี ใบหน้าหวาดบิดเบี่ยวด้วยหลากอารมณ์ที่ถูกกระทำ หัวใจแหลกสลาย ร่างสูงเริ่มเกมราคะแต่ร่างเล็กแทบไม่มีมนุษย์สัมพันธ์เลยสักนิดจนน่าหงุดหงิด มือหนาฟาดลงที่ก้นขาวจนมีรอยฝ่ามือทีหนึ่ง ทำให้ร่างเล็กร้องออกมา

 " อ่อ~ พี่อิจิชอบความรุนแรงสินะหึ ได้ผมจะจัดให้"

 ร่างสูงลงมือฟาดอีกพร้อมเอวที่ไม่หยุดขยับ คนตัวเล็กได้แต่ส่งเสียงอย่างน่าอายออกไป มือเรียวจิกที่นอนด้วยความเจ็บและทรมาน ช่วยด้วย...

♪( ´▽｀) เสียงมือถือดังขึ้นขัด เบอร์ที่ขึ้นคือของโจโรมัตสึ ร่างสูงมองก่อนจะหยุดกระทำพร้อมบอก

" รับสิ แล้วพูดดีๆด้วยนะครับถ้าไม่อยากให้ความแตก หึ"

มือเล็กเอื้อมไปจับก่อนจะกดรับตามคำสั่งแขนเรียวเช็ดน้ำตาพร้อมกลืนน้ำลายไม่ให้รู้ว่าร้องไห้

 " มะ มีอะไรโจโร "

 ร่างเล็กเอ่ยออกมาเมื่อปกติ

 " มารับช้ามีอะไรรึเปล่าอิจิมัตสึ "

 เสียงที่ผ่านมือถือแวดงความเป็นห่วงไม่ต่างจากตอนคบกัน

" ไม่มีอะไรแต่โจโรต่างหากมีอะไร"

 คนตัวเล็กพยายามเร่งเพื่อไม่ให้ถูกจับได้เพราะคนข้างหลังเรื่อยทำอะไรแปลกๆแล้ว

" เรื่องโทโดน่ะ พอดีเห็นนายกลับบ้านก่อนถ้าโทโดอยู่ก็บอกมันด้วยให้มาที่ร้านตอนสามทุ่มทุกคนเตรียมงานอยู่ "

ร่างเล็กตอบกลับก่อนจะสะดุ้งเมื่อคนข้างหลังเรื่อยขยับอีกครั้ง ขอร้องอย่า

 " อึก เออ..เดียวบอกมันให้ "

 ร่างเล็กก้มหน้ามุดที่นอนเพื่อกลบเสียงอย่างน่าสงสาร

" อีกเรื่อง อิจิมัตสึ....."

 ร่างเล็กนิ่งเงียบก่อนจะเอ่ย

 " ก็รักสิ ..อึก พะ พอได้แล้ว"

 คนตัวเล็กหันไปพูดเบาๆแต่ก็หลุดเสียงออกมาจนได้โทโดมัตสึรู้หงุดหงิดยิ่งขึ้นขว้างร่างเล็กให้มานั่งตักก่อนจะแย่งมือถือจากมือ

 " น่ารักมากจริงๆเลยนะพี่โจโรมัตสึ~"

 เสียงสูงที่ได้ยินก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นจนได้ยินเสียงวิ่งผ่านมือถือ

 " เอาละพี่โจโรมัตสึมาส่งอำลากันดีกว่า"

มือแกร่งโยนมือถือลงก่อนจะพลิกร่างเล็กและกระทำกิจต่ออย่างไม่สนใจ คนตัวเล็กน้ำตาอาบแก้มมนอยากให้ฝันร้ายนี้จบไปเร็วๆ ร่างสูงแสยะยิ้มก่อนจะพูดออกมาว่า

 " ของให้เกลียดคนเลวๆแบบนี้ให้ขึ้นใจ เพราะยิ่งเกลียด ผมก็จะอยู่ในหัวของพี่ตลอดไป "

 ------

 ปัง!

ประตูถูเปิดออกร่างสูงของปีศาจสีเขียวหอบเหนื่อย ที่กลายร่างไม่ได้เพราะโทโดมัตสึกางเขตอาคมไว้ ดวงตาสีมรกตจ้องมองร่างเล็กที่สลบอยู่บนเตียงโดยมีร่างสูงตัวการยืนยิ้มอย่างพอใจ

" โอ่ะ~ มาช้าไปมากเลยนะพี่โจโรมัตสึ"

 รอยยิ้มที่น่ารังเกียจจนร่างสูงกัดฟันแน่ ใบหน้าที่โกรธจัดจนอยากฆ่ามันทิ้ง

" อยากฆ่าผมหรอ นี่คิดดูดีๆก่อนนะ ว่าคนที่นอนอยู่ถูกผมทำอะไรไว้บ้างถ้าผมเกิดตายคนคนนั้นอาจไม่รอด"

โทโดมัตสึกล่าวก่อนจะเดินออกไปจากห้องนั้นทิ้งไว้เพียงความโกรธที่แทบจะควบคุมไม่ได้เท่านั้น พี่อิจิมัตสึ ทั้งหมดคือความผิดของพี่ ขอให้จำเอาไว้ด้วย ว่า...

 ผมเกลียดพี่ที่สุด