ATSUTODO
R18
เรื่องราวที่กล่าวถึงปรากฏในตอนที่26 ของฟิค รักสุดใจในท้องทะเล
ค่ำคืนของแมงกระพรุนจอมเอาแต่ใจกับคุณชายหล่อรวยสปอทกทม(?)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่รู้ว่าทำไมคนตรงหน้าถึงได้น่าสนใจนัก แก้มนุ่มเหมือนนิ้วตนสัมผัสและกดลง พอปล่อยแก้มน้อยๆก็จะกลับมาคงสภาพพุดดิ้งสีอมชมพู
สิ่งตรงหน้าละไม้คล้ายคลึงกับมนุษย์เสียจริงๆ
ขาเรียวที่หุบขยับน้อยๆ จนเรียกความสนใจของเขาไป
อา…
ดูโรคจิตจริงๆ เขากำลังทำอะไรเนี้ย สายตาหรี่มองอวัยวะที่เหมือนของตนที่หลับไหลอยู่อย่างน่ารัก มือที่จับแยกขาทั้งสองละออกก่อนจะค่อยๆสัมผัสที่ต้นข้าด้านใน
จุบ..
ริมฝีปากร้อนไล้จูบสัมผัสขานิ่มอย่างลืมตัว หวาน…
ไม่เห็นคาวเลยสักนิด...กลับหวานจนะอยากจะกินอีก
นัยต์ตาสีแอมอลมองไปยังกายน้อยๆ ก่อนที่เขาจะคิดอะไรได้….
“..ทานแล้วนะครับ อ้ำ~”
ริมฝีปากใหญ่กลืนกินกายน้อยจนหมดในคำเดียว มือซนเริ่มบีบก้อนเนื้อกลมๆเบาๆคล้ายคลึง
“ อ๊ะ...อื้อออ..อ “
เสียงหวานแสดงออกถึงปฏิกิริยาโต้กลับอย่างดีพร้อมกายเล็กที่เริ่มแข็งตัว
แมงกระพรุนก็มีอารมณ์ได้สินะ
น่าสน…
นิ้วแกร่งลดลงไปยังช่องทางสีสดแล้วค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปอย่างลองเชิง
“ อ๊า!...อา “
เสียงหวานที่ดังกรอกหูของตน จนแทบจะหยุดไม่ได้ ปากเริ่มดูดดุนรุนแรงขึ้นเร่งเร้าบางสิ่งให้เกิดขึ้น
“ อื้ออออ!!~”
เสียงครางลั่นพร้อมน้ำหวานๆในโพรงปากของตน มันไม่มากไปจึ่งทำให้เขากินมันจนหมด
ช่องทางนุ่มที่ตอดรัดนิ้วของตนตุบๆ เปียกแฉะราวกับต้องการบางสิ่ง
ตอนนี้สภาพอีกคนช่างยั่วอารมณ์ของตนมากแค่ไหน ใบหน้าที่หลับพริ้มแดงระรื้นราวกับฝันร้าย ขาที่อ้าออกให้เห็นกายน้อยที่ยังคงแข็งอยู่ อกน้อยๆเริ่มเต่งขึ้น ช่องทางที่เปียกแฉะ
“ อา คุณแมงกระพรุน ผมทนไม่ไหวแล้วนะครับ...หวังว่าคุณจะรักษาผมได้ “
ร่างสูงถอดเสื้อนอนของตนออกพร้อมปลดกางเกงที่สวม แก่นกายใหญ่ผงกหลังจากเก็บกดมานาน เขาไม่ได้มีเซ็กส์กับใครมาหลายเดือนแล้ว...เพราะมันด้านชาไปหมด
มือจับขาให้แยกออกเตรียมตัว ก่อนจะค่อยๆสอดกายร้อนเข้าไป…
“ อะ ...ซี๊ดด...ร้อนสุดๆ...อืม “
ช่องทางเล็กดูดรัดของๆตนจนปวดหนึบแถมไฟฟ้าน้อยๆก็ช็อดอัตคุงของเขา ถ้าไม่มีผิวหนังที่ด้านอาจจะเจ็บปวดอย่างแสนสาหัดแต่..
แบบนี้. โครตได้อารมณ์
เขาค่อยๆซอยเอวช้าๆเพราะถ้าอีกคนอื่นอาจจะได้เจ็บตัว
สายตามองพิจรนากายน้อยที่เคลื่อนตามแรงนิดๆ ก่อนจะเห็มเม็ดน้อยๆที่เหมือนอยากออกมาชมโลกภายนอก
“ อื้ม จ๊วบ~”
อีกครั้งที่ตนก้มลงแต่เพียงเป็นอีกอย่าง...คือยอดอกตันที่อยู่ใต้เนื้อให้ออกมาข้างนอก
“..อื้อ อือ อือ..อ “
โทโดมัตสึค่อยๆตื่นเพราะมีบางสิ่งรบกวนร่างกายของตนมากๆ
รูปร่างของมนุษย์...ที่คุ้นตา
กำลัง...กำลังข่มขืนเขา!!!!
“ อ๊ะ! กะ เกิดอะไรขึ้นฮะ!! อา”
อัตสึชิหยุดจากการหมกมุ้นกับยอดอกที่หวานอร่อยมาสนใจคนที่ตื่น แล้วกระชับขาที่สองแน่นก่อนจะลงมือสวนกายแรงๆใส่อย่างเต็มที่ไม่ต้องผ่อนอีก
“ อ๊ะ อื้อออ!!~ หะ หยุดนะฮะ อ๊า หยุด”
“ หยุดอะไรครับ~ หื้ม? ให้ผมหยุดทำแบบนี้หรอ”
อัตสึชิพูดพร่างลงแรงกระแทกใส่อีกคนจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบ
“ อ๊า! มะ ไม่ใช่ อะ อย่าทำนะฮะ”
ร่างเล็กเริ่มตามไม่ทันกับอีกคน
“ ดูนี้สิ หึหึ คุณแมงกระพรุน ดูนี้สิครับ ว่าร่างกายคุณน่ะ รัดผมไม่ปล่อยขนาดนี้”
อัตสึชิกล่าวพร้อมจับยกเอวให้เห็นช่วงท้องนิ่มของอีกคนที่ใส่จนเห็นภายใน ราวกับสไลมในเกมแนวผจญภัย ใบหน้าหวานน่ารักแดงกร่ำทันตา เรียกรอยยิ้มร้ายอย่างดี
“ ผมไม่เกรงใจละนะครับ เอา หนึ่ง สองสาม!”
นับจบร่างสูงก็ขยับต่อโดยไม่สนใดๆ โทโดมัตสึน้อยครางเสียงกระเสา แววตาที่คลอน้ำตาจนน่าสงสาร พร่างมองอกแกร่งที่เต็มด้วยแผลไหม้
อา…
“ อ๊ะ อื้มมม!!”
ทตตี้น้อยจู่ๆก็ปลดปล่อยออกมา กระแสไฟฟ้าแล่นทั่วร่างจนช็อดทุกส่วนของอีกคนโดยเฉพาะกายร้อนด้านใน
“ อั่ก! ซี๊ด~ เอาอีกสิ คุณแมงกระพรุน เอาอีก ! “
สะโพกแกร่งสวนแรงอย่างไม่ใยดี อารมณ์ดิบที่สะสมมานานได้ปลดปล่อยสักที
จนกระทั้ง
“ อึก!”
แรงครั้งสุดท้ายพร้อมความร้อนไหลเข้าสู่ช่วงท้องเล็ก ไฟฟ้าที่ลั่นแบบแรงสุดๆแต่กลับรู้สึกดีสายตาคมมองท้องเล็กที่น้ำสีขาวๆไหลแล้วท่วมย้อนกลับมาที่ช่องทางจนเลอะ
“ อ๊า...อะ แฮกๆๆ!”
ร่างเล็กกระตุกพร่างหอบหายใจราวกับกำลังจะตาย
“ ..อา .. คุณแมงกระพรุน “
บ็อก~
เสียงตอนที่แก่นกายของตนออกราวกับเปิดจุกก๊อกให้ช่องทางที่น้ำไหลเยิ้มออกมา
“ รู้สึกดีไหมครับ หึหึ”
“...อะ อึก...แง้!!!!!!”
ไม่ใช่คำตอบแต่เป็นเสียงร้องไหลที่ดังลั่น
ใบหน้าน่ารักบิดเบี้ยวด้วยความเสียใจ
“ แกข่มขืนผม แง้ๆๆๆ!! แง้”
อัตสึชิหวอทันที ก่อนจะรีบเข้าไปปลอบ
“ คะ ครั้งแรกหรอครับ”
“ ครั้งแรกสิฮะ!! ไอ้บ้า! ไอ้เลว ไปไกลๆเลยฮะ!! แง้!!!”
โทโดมัตสึ ไม่พูดเปล่าใช้หนวดสายหยิบของรอบข้างปาใส่อีกคน
“ อะ โอ้ยๆ...อา แย่แล้วสิ “
หมับ!
ร่างแกร่งตัดสินใจก่อนคนที่สติแตกให้คุมสติก่อนจะกดอีกคนลงเตียงนุ่มอีกครั้ง
“..อา คุณแมงกระพรุน ผมขอโทษจริงๆนะครับ แต่ ผมรู้สึกดีมาก ไม่เคยรุ้สึกแบบนี้กลับใครมาก่อน...ได้โปรดครับ ช่วยผมทีเถอะ”
“ มะ มาพูดแบบนี้ผมก็ไม่ยกโทษให้หรอกฮะ”
น้ำเสียงของอีกคนดูดีขึ้นก่อนที่ตนจะก้มลงจูบซับน้ำตาให้
“ จุ๊บ...คนดีของผม เป็นของอัตสึชิคนเดียวได้ไหมครับ”
แมงกระพรุนน้อยมีปฏิกิริยากับประโยคนั้นโดยไฟฟ้าน้อยๆ
“..ละ เลิกเรียกผมแบบนั้นสักทีฮะ ..ผมน่ะ โทโดมัตสึ ต่างหาก...อัตสึชิคนบ้า”
อา..น่ารักจริงๆ...โทโดมัตสึคุง…
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น