คำตอบ

“หา? มีลูก โจโร๊!!!อื้ออ ใส่มาตอนไม่แข็งมันเจ็บนะ”



แถมยังร่องสดๆ เจ็บกว่าเดิมอีก



โอโซมัตสึเหมือนทรทานเพราะอีกคนดันเอาโอโซน้อยที่กำลังหมดแรงใส่เข้าไปในร่องสดใหม่ที่ซิง!!


“ อ๊ะ...เจ็บ...อา~ ขยับละนะโอโซ อื้อ!..อือ”


มือเล็กใช้ดันร่างกายขยับขึ้นลงกับแก่นกายที่ยังไม่สู้ดีความต้องการ...ไม่สิความเหงาความน้อยใจมันมากกว่าที่จะให้ทนสิ่งใดๆ


“ วะ วันนี้ร้อนแรงจังนะ ฮีทหรอ หื้ม? ซี๊ด~”


โอโซมัตสึซูดปากเพราะความเจ็บเปลี่ยนเป็นความต้องการ อีกคนไม่เคยเป็นแบบนี้นอกจากใช้ยาและเมาซึ่งตนไม่เคยเห็นแบบนี้จริงๆ


..


แต่คำตอบของอีกคนคือแรงสะโพกที่เร็วขึ้นก่อนใบหน้าสวยจะใช้โอกาสที่ร่างสูงเผลอจูบอีกคนอย่างลืมหายใจ


“ อือ..อื้ม~”


โจโรมัตสึราวกับโอโซมัตสึเวลากระหาย กรัหายที่ไม่ใช่ตนแต่เป็นอีกฝ่ายที่กำลังจนมุม


โอโซมัตสึไม่เคยรู้สึกจนมุมขนาดนี้ ส่วนล่างรู้สึกดีกว่าครั้งไหนๆแถมอีกคนยังขยับสะรุนแรงจนไม่ต้องตีก้นให้ขยับแบบทุกครั้ง แถมการจูบนี้… ดูถูกตนรึไง


“ อา~ ..จุบ โอโซ โอโซ~ อ๊า”


ร่างสูงไม่อาจทนได้อีกจนทำการจับสะโพกให้หยุดตรึงไว้แน่นสายตาดุดันราวกับต้องการคำตอบของสิ่งตรงนี้


“ เกิดอะไรขึ้นโจโรมัตสึ”


โอโซมัตสึไม่อาจให้ความต้องการครอบงำและอยากรู้เหตุผลที่อีกคนทำแบบนี้ คนที่ถูกถามนิ่งไปก่อนจะใช้มือทุบที่อกอีกคนแรงๆครั้งหนึ่ง


“...อึก..มะ ..ไม่ต้องการนะ..”


“ หา?”


เสียงสั่นเครือต่างจากเสียงครางเมื่อกี้เอ่ยออกมาพร้อมสิ่งที่ทำให้นัยต์สีโกเมนวูบลง


“ อย่าทิ้งชั้นเลยนะโอโซมัตสึ..ฮือ ...อย่าเบื่อคนแบบชั้นเลยนะ อึก”


น้ำตาที่หยดลงหน้าท้องของตนนั้นและใบหน้าสวยที่บ่งบอกว่าเสียใจแค่ไหน


“ ข้าน่ะพึ่งรู้ตัวนะ! ว่าไม่เคยเป็นแฟนที่ดีเลยทั้งเอาแต่ใจทั้งไม่ตรงกับใจ จนน่าเบื่อสุดๆแถมไม่สวยไม่เร้าใจแบบที่โอโซต้องการ แต่..แต่ ชั้นน่ะ! อยากมีอะไรกับโอโซมัตสึมากๆเลยนะ อยากรักอยากได้ความรักแค่คนเดียว พะ เพราะฉะนันอย่าเบื่อคนแบบชั้นเลยนะ!!”


สิ้นประโยคนั้นราวกับสายฟ้าที่ผ่านลงมา เรียกรอยยิ้มปีศาจได้ทันที…


แบบนี้ใครมันจะทิ้งลง


“ หว่า กำลังคิดว่านางพยาบาลคนนั้นน่าเย็●ดีแท้ๆ แต่ใครจะไปสนละ! มีคนน่ารักมากๆอ้อนขนาดนี้ ใครมันจะกล้าปฏิเสท หึหึ~”


“..อะ โอโซ...อื้ออ!!?~”


แรงสวนกลับพร้อมกอดเอวคอดเอาไว้พร่างยิ้มเจ้าเล่น์เช่นเคยทำเอาหัวใจเต้นไม่หยุดจริงๆจนร่างกายต้องตอบสนองไปอย่างห้ามไม่ได้ โจโรมัตสึส่งเสียงครางหวานระหงออกมาแววตาที่เต็มไปด้วยใบหน้าอีกคน ยังไม่อาจเติมความต้องการที่ไม่สิ้นสุดลงได้


“ อะ เอาอีก อ๊า~ โอโซ “


ได้ยินเช่นนั้นก็จัดให้เป็นฝ่ายพลิกกายมาพร้อมกอดขาข้างหนึ่งเพื่อให้ลึกอีกจนชนกับสิ่งข้างในของผู้หญิง


“ อึก !! อื้ออ!!~ ชะ ชน มะ มันชนมดลูกโอโซ อ๊าา~♡”


เรียกเสียงครางหวานอย่างดี


“ แหม่ๆ~ ยังได้อีกนะ~ คิกๆ”


โอโซมัตสึกระแทกกายอีกครั้งอย่างแรงจนเสียบเข้าไปในมดลูกของอีกคน รัดแน่นจนแทบแตกเลย


“ อ๊าา!!~”



แก่นกายน้อยของโจโรมัตสึปลดปล่อยออกมา น้ำตาแห่งความสุขไหลอาบแก้มนวล


“ ซี๊ด~ ดีสุดๆเลย เอ่ะ… อย่าร้องสิ อีกนิดเดียวนะโจโรมัตสึ ชั้นจะทำให้ความทรมานหายไปเอง “



โจโรมัตสึพยักหน้าพร้อมโอบแขนให้อีกคนกระชับกายเข้ามา


หัวใจราวกับได้รับการเติมเต็ม ทั้งสองราวกับหยุดหายใจไปชั่วขณะจนบทเพลงรักหยุดลงเพราะ


“ อ๊ะ!! อื้อออ--...”


โจโรมัตสึอ้าปากค้างราวกับหมดลมหายใจความอุ่นจนทะลักในช่วงท้องราวกับรู้ว่า เสปิร์มหน้าโอโซค่อยๆไปว่ายไปหาไข่น้อยๆที่รอให้ผสม


“ วู้~ เต็มถัง~ หึหึ”


โจโรมัตสึทรุดในอ้อมแขนของโอโซมัตสึ


“ ดะ เดียวสิ~ นังไม่มั่นใจเลยว่าจะท้องไหม~ ช่วยต่ออีกสองสามน้ำหน่อยสิโจโรจัง~ ไม่สิ คุณแม่จ้าา”


คนทะเล้นเอ่ยโดยไม่สนว่าโจโรมัตสึกำลังอ้าปากจะด่าแล้วปิดปากนั้นด้วยจูบที่อ่อนโยนของตนเองที่หาได้ยาก..


“รักนะ...ทิ้งไม่ลงหรอก รักไปแล้วนี้นา”


คำตอบ...นั้นคือคำตอบของคนตรงหน้า..

...

.


“..ดะ ดีจัง.. ไอ้บ้า...อย่าทิ้งชั้นไปอีกนะ...รักที่สุดเลยโอโซมัตสึ”